نقش انعطاف پذیری روان شناختی، دشواری در تنظیم هیجان و عدم تحمل ابهام در پیش بینی پریشانی روان شناختی و وسواس فکری- عملی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در طول اپیدمی کووید 19

تهدید فزاینده بیماری کووید 19 و شرایط اضطراری بهداشت عمومی در سرتاسر دنیا منجر به تشدید مشکلات روان شناختی گوناگون در گروه های آسیب پذیر ازجمله در بیماران مبتلا به دیابت شده است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش انعطاف پذیری روان شناختی، دشواری در تنظیم هیجان و عدم تحمل ابهام در پیش بینی پریشانی روان شناختی و وسواس فکری-  عملی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در طول اپیدمی کووید 19 انجام شد.

روش این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر کرمانشاه در سال 1401 بودند. به این منظور تعداد 220 نفر از این افراد به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه سیاهه انعطاف پذیری روانشناختی، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان، مقیاس عدم تحمل ابهام، پرسشنامه پریشانی روان شناختی کسلر و پرسشنامه وسواس فکری- عملی مادزلی پاسخ دادند. . پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده‏های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان تحلیل شد.

نتایج نشان داد که بین انعطاف پذیری روان شناختی، دشواری در تنظیم هیجان و عدم تحمل ابهام با پریشانی روان شناختی و وسواس فکری-  عملی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو رابطه معناداری وجود دارد(01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 2/76 درصد واریانس پریشانی روانشناختی و 5/77 درصد از واریانس وسواس فکری-عملی به وسیله انعطاف پذیری روان شناختی، دشواری در تنظیم هیجان و عدم تحمل ابهام ‏تبیین می‏شود.

با توجه به نتایج، می توان از مداخلات مبتنی بر انعطاف پذیری روانشناختی در درمان ACT، آموزش تنظیم هیجان و توانایی تحمل ابهام جهت کاهش پریشانی روان شناختی و مشکلات وسواس بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده کرد.