شناسایی مناطق آسیب پذیر در مقابل بیابان زایی با استفاده از شاخص DVI (مطالعه موردی: استان کرمان)

بیابان زایی، نوعی تخریب زمین است که بر محیط زیست و زندگی انسان ها اثرات مستقیمی دارد و بسیاری از مناطق، از جمله مناطق شرقی کشور با این خطر مواجه است. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش به شناسایی مناطق آسیب پذیر در مقابل بیابان زایی در استان کرمان پرداخته شد. در این تحقیق به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر، از اطلاعات اقلیمی و جمعیتی، مدل رقومی ارتفاعی سی متر و اطلاعات مربوط به نوع خاک منطقه به عنوان داده های تحقیق استفاده شد. مهم ترین ابزار تحقیق، ArcGIS و مدل اصلی مورد استفاده در آن نیز شامل مدل DVI است. این تحقیق در چند مرحله انجام شد که در مرحله اول، اطلاعات موردنیاز جمع آوری شد. در مرحله دوم، به اطلاعات مورد نیاز به صورت درون لایه ای وزن داده شد و در مرحله سوم، لایه های اطلاعاتی بر اساس مدل DVI با هم ترکیب و نقشه مناطق آسیب پذیر تهیه شد. بر اساس نتایج حاصل شده، حدود 53 درصد از مساحت استان کرمان دارای پتانسیل آسیب پذیری زیاد و خیلی زیاد است. در این پژوهش، میزان آسیب پذیری در شهرستان های مختلف نیز ارزیابی شد که بر اساس نتایج حاصل شده، شهرستان های منوجان، قلعه گنج و عنبرآباد به ترتیب با 97، 96 و 91 درصد از مساحت، بالاترین پتانسیل آسیب پذیری را داشت.