ارزیابی ریسک زنجیره تامین پایدار با استفاده از فنون روش بهترین و بدترین و نظریه گراف و رویکرد ماتریس

به اذعان بسیاری از کارشناسان و محققین یک زنجیره تامین با سطح ریسک بالا نمی تواند در دستیابی به اهداف سازمان موثر باشد. رشد مخاطرات زیست محیطی و تاثیر مخرب فعالیت های تولیدی بر این حوزه نیز اهمیت پرداختن به موضوع مدیریت ریسک در زنجیره تامین را افزایش می دهد که با عنوان زنجیره تامین پایدار شناخته می شود. هدف اصلی این پژوهش طراحی یک چارچوب برای ارزیابی ریسک زنجیره تامین پایدار است.  

در این پژوهش، با مطالعه مبانی نظری و مرور ادبیات تحقیق به یک چارچوب اولیه از ابعاد و معیارهای ارزیابی ریسک زنجیره تامین پایدار به دست آمده است. مطالعه موردی این پژوهش پیرامون زنجیره تامین 5 شرکت تولیدکننده خودرو انجام شده است. سپس با به کارگیری تکنیک روش بهترین و بدترین ساختار سلسله مراتبی نهایی برای معیارهای ارزیابی ریسک حاصل شده و با استفاده از تکنیک نظریه گراف و رویکرد ماتریس نتایج ارزیابی ریسک زنجیره تامین پنج شرکت از منظر پایداری به دست آمده است.

یافته ها: 

نتایج پژوهش نشان می دهد که رتبه بندی شرکت ها را از منظر سطح ریسک زنجیره تامین پایدار مشخص شده است که شرکت سایپادیزل دارای بالاترین رتبه است.

نتیجه گیری:

 این تحقیق به علت استفاده از یک چارچوب جامع، ترکیبی از معیارهای کمی و کیفی ارزیابی ریسک زنجیره تامین پایدار خودروسازی را در برگرفته و برخلاف بسیاری از پژوهش ها به یک مرحله از زنجیره تامین محدود نشده و تمام مراحل زنجیره تامین را پوشش می دهد. از این چارچوب می توان برای ارزیابی بخش های مختلف زنجیره تامین خودرو (تامین کنندگان اولیه، شرکت های تولیدی، توزیع کنندگان و خرده فروشان) و سنجش میزان ریسک آن ها از منظر پایداری استفاده نمود.