اثر سطوح مختلف سلنیوم آلی بر فراسنجه های خونی خروس های تحت تنش دگزامتازون

هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تغذیه سلنیوم آلی (oSe) بر فراسنجه های خونی خروس های مادر گوشتی تحت چالش با دگزامتازون (Dexa) بود. تعداد پنجاه قطعه خروس مادر گوشتی (سویه راس 308) در سن 64 هفتگی به طور تصادفی به 5 گروه (10 خروس در هر گروه) تقسیم شدند و طی 10 هفته متوالی، با یک جیره خوراکی استاندارد حاوی سطوح مختلف سلنیوم آلی تغذیه شدند. به منظور القای تنش، تزریق دگزامتازون (2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) طی هفته های 4 تا 6 آزمایش به صورت یک روز در میان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره خوراکی فاقد مکمل سلنیوم آلی و دگزامتازون (شاهد منفی: NC) و یا با Dexa و سطوح مختلف سلنیوم آلی شامل صفر (شاهد مثبت؛ PC)، 15/0 (Se15+Dexa)، 30/0 (Se30+Dexa) یا 45/0 (Se45+Dexa) میلی گرم در کیلوگرم خوراک بود. طی دوره آزمایش، غلظت تستوسترون، کورتیکوسترون، مالون دی آلدهید (MDA)، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)، فعالیت آنزیم های کبدی (ALT و AST)، اسید اوریک، پروتیین تام، آلبومین، فراسنجه های چربی و گلوکز پلاسما هر دو هفته یک بار ارزیابی شدند. فعالیت آنزیم های کبدی و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، TAC، غلظت اسید اوریک، پروتیین تام، آلبومین و گلوکز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. تزریق دگزامتازون غلظت پلاسمایی کلسترول تام، لیپوپروتیین های با چگالی بالا (HDL) و پایین (LDL) و MDA را در گروه PC نسبت به گروه NC افزایش داد (05/0>P)؛ با این حال، oSe این آثار منفی Dexa بهبود بخشید (05/0> P). به طور کلی، نتایج این مطالعه نشان می دهد که oSe آثار منفی Dexa بر برخی از فراسنجه های خونی در خروس های تحت تنش دگزامتازون را کاهش می دهد.