دسترسی به معیارهای محیط شفابخش بیمارستانی با رویکرد بیمار- محوری

هدف اصلی طراحان سازندگان محیط های درمانی خلق محیطی شفابخش است. مفهوم شفابخشی در قرن اخیر منجر به ایجاد تغییرات قابل ملاحظه ای در طراحی محیط های درمانی و تاثیرات مثبتی در روند درمان شده است. در گذشته درمان و کادر درمان مخاطب اصلی طراحی محیط های درمانی بودند اما امروزه بیماران و خانواده هایشان در مرکز توجه قرار می گیرند. توجه به بیمار به جای روند درمان رویکردی در طراحی بیمارستان با عنوان رویکرد «بیمارمحوری» مطرح کرده است. «بیمارمحوری» در معماری با این هدف پا به عرصه ی طراحی نهاد که فضاهای درمانی هر چند به لحاظ درمانی پاسخگوی نیاز کاربران باشند، اما اگر بدون در نظر گرفتن نیازهای روحی کاربران طراحی شوند، مشکلات و موانع بسیاری برای بیمار و بهبودی او به وجود خواهند آورد. پژوهش حاضر چگونگی طراحی این مراکز را با هدف بهبود کیفیت فضا، ارتقای رضایت بیماران و تسریع روند بهبودی آنان ارایه می دهد. در پژوهش حاضر به بررسی راهکارهای مختلفی که می توانند بیمارستان ها را در دستیابی به یک محیط شفابخش بیمارمحور یاری نمایند پرداخته شده است. این پروژه در راستای پژوهش توصیفی- تحلیلی بر اساس مطالعات کتابخانه ای، مشاهده میدانی و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش نامه از 96 تن از بیماران بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران می باشد که با تجزیه و تحلیل آن ها ایده و راهکار مناسب طراحی ارایه شده است. نرم افزارهای مورد استفاده ASPECT و SPSS22 می باشد. در صدد پاسخ به این پرسش که «چگونه می توان با افزایش کیفیت فضا بر روند بهبودی و رضایتمندی بیماران تاثیر مثبت گذاشت؟» مسیری که این مقاله می پیماید عبارت اند از: مفهوم بیمارمحوری، ویژگی های محیط های شفابخش و چگونگی به کارگیری آن ها در بیمارستان ها، بررسی میزان رضایتمندی بیماران بستری بیمارستان امام خمینی (ره) تهران از فضاهای بیمارستان و در نهایت ارایه راهکاری برای بهبود کیفیت فضاهای بیمارستان.