مقایسه اثرات تغییرات هیستوپاتولوژیک ایجاد شده توسط ژنوتیپ هایVII.2 و VII.1.1 ویروس‎ نیوکاسل در جوجه های SPFو تجاری تخم گذار

با وجود واکسیناسیون گسترده علیه ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) ، این ویروس همچنان در مزارع طیور در گردش است. مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی تفاوت تغییرات هیستوپاتولوژیکی و وضعیت آنتی بادی محافظتی در جوجه های آزمایشی آلوده شده با ژنوتیپ‎های VII.2 و VII.1.1 ویروس نیوکاسل فوق حاد انجام شد. در این مطالعه جوجه های تجاری تخم گذار و SPF (Specific Pathogen-Free)  توسط ژنوتیپ‎های VII.1.1 و VII.2 ویروس نیوکاسل از طریق چشمی-بینی تلقیح گردید. سواب نای و کلواک از تمامی جوجه ها در روز چهارم بعد از چالش اخذ و سپس تمامی جوجه ها برای نمونه گیری بافتی کشته شدند. نمونه های بافت نای، پیش معده، قلب، کلیه، ریه، طحال، مغز، روده و کبد برای بررسی و درجه بندی هیستوپاتولوژی انتخاب گردید. همه ی جوجه های SPF در48 ساعت اول آزمایش تلف شدند. نتایج آزمایش HI در روز قبل از چالش، سطح آنتی بادی در گروه جوجه های تجاری را 46/6 و در گروه جوجه های SPF را، صفر نشان داد. در نتایج حاصل از هیستوپاتولوژی، آسیب شدیدی در بافت پیش معده و قلب مشاهده نشد. در بافت نای دو گروه جوجه SPF آلوده شده با دو ژنوتیپ، خونریزی مشاهده گردید. بیشترین جراحات در بافت ریه و کلیه مشاهده شد که در گروه جوجه‎های SPF شدیدتر بوده و همچنین جراحات حاصل از ویروس VII.2 شدیدتر از سویه VII.1.1 بود. در مجموع با توجه به تیتر آنتی بادی محافظ و جراحات هیستوپاتولوژی کمتر در گروه جوجه های تجاری، می توان نتیجه گرفت که آنتی بادی موجود در گله های تجاری تا حد بالایی از تکثیر ویروس جلوگیری می نماید.