تمرین قدرتی- استقامتی به همراه مصرف روغن زیتون بر عملکرد حرکتی و سطح استرس اکسیداتیو در مغز موش های صحرایی نر پارکینسونی

بیماری پارکینسون، اختلال  مزمنی است که در نتیجه از بین رفتن، تقلیل یا آسیب سلول های عصبی تولید کننده دوپامین در جسم سیاه مغز میانی بوجود می آید .هدف این مطالعه تعیین اثر 8 هفته  تمرین قدرتی- استقامتی به همراه مصرف روغن زیتون بر عملکرد حرکتی و سطح استرس اکسیداتیو در مغز موش های صحرایی نر پارکینسونی بود.

تعداد 48 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به 8 گروه شامل کنترل، پارکینسونی، پارکینسونی+ روغن زیتون، پارکینسونی+ روغن ذرت، پارکینسونی+ تمرین، پارکینسونی+ تمرین+ روغن ذرت، پارکینسونی+ تمرین+ روغن زیتون، گروه سالم+ تمرین+ روغن زیتون تقسیم شدند. روغن زیتون و ذرت به صورت خوراکی روزانه 0/4 میلی لیتر به مدت 8 هفته به موش ها در گروه های موردنظر خورانده شد. ورزش استقامتی روی تردمیل 30 دقیقه با سرعت 11 متر در دقیقه و ورزش قدرتی، سه بار بالا رفتن از نردبان با وزنه بود. مالون دی آلدیید، سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پر اکسیداز، بافت مغز و عملکرد حرکتی اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد.

سوپر اکسی دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز در گروه تمرین با مکمل روغن زیتون نسبت به گروه کنترل پارکینسون افزایش معنی داری داشت (50/0>p) و کاهش میزان مالون دی الدیید بعد از تمرین مشاهده شد (50/0>p). همچنین بهبود عملکرد حرکتی در موش های با تمرین و مصرف روغن زیتون نسبت به گروه کنترل پارکینسونی مشاهده شد (50/0>p).

تمرین قدرتی استقامتی همراه با مکمل زیتون باعث بهبود عملکرد حرکتی و میزان آنتی اکسیدان ها در موش های پارکینسونی می شود.