کارکرد خواننده ی نهفته در پرورش قوه تخیل کودکانه در داستان های کودک محمود شقیر بر پایه ی نظریه ی آیدن چمبرز (بررسی موردی: داستان کوتاه انا و جمانه)

ادبیات کودک، بخش تاثیرگذاری در زندگی انسان است؛ زیرا شالوده ی وی را می سازد ومهارت زبانی و منطقی را پرورش می دهد.نظریه ی آیدن چمبرز1 می کوشد تا راه های تحلیل یک داستان در حوزه ی ادبیات کودک را در اختیار پژوهشگر قرار دهد. در این روش چهار عنصر سبک2، زاویه ی دید3، طرفداری4 و شکاف های گویا5 داستان کوتاه «انا وجمانه» نوشته ی «محمود شقیر»، مورد مطالعه قرار می گیرد. پژوهش حاضر بر آن است تا براساس شیوه ی توصیفی-تحلیلی، به واکاوی این داستان بپردازد؛ نتایج این پژوهش حاکی از آن است که نویسنده، از واژگان، الفاظ و جملاتی متناسب با سن و فهم و درک کودکان استفاده کرده و سبک این داستان، از طرحی چالش برانگیز و جذاب، ساخت ویژه، اصطلاحات ساده، ضرب المثل ها، استعارات و تشبیهات دلنشین و گیرا و کودکانه برخوردار است. زاویه ی دید نیز با نگاهی کودکانه همراه می شود و عقاید و نظرهای یک کودک بر دنیای درون و بیرون آن حاکم است. عنصر طرفداری، پررنگ و به خوبی متجلی شده و نویسنده به کودک این اجازه را می دهد تا کنجکاوی و شیطنت کند و از این طریق، زمینه ی مشارکت فعال و لازم خواننده ی کودک را فراهم سازد. سپیدنویسی داستان و شگردهای آن نظیر تمرکززدایی و ابهام، با جذابیت و لذت همراه است.