عوامل بازدارنده و تسهیل کننده آموزش به بیمار از نظر پرستاران رابط آموزش بیمار در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس

از آنجایی که آموزش به بیمار، یک استراتژی پایدار در جهت کاهش خطرات بهداشتی درمانی و افزایش کیفیت زندگی بیماران است، شناسایی عوامل تاثیرگذار در این فرآیند، کمک کننده خواهد بود. این مطالعه با هدف تعیین عوامل بازدارنده و تسهیل کننده آموزش به بیمار از دیدگاه پرستاران مسیول آموزش انجام شد.

روش ها: 

در این پژوهش توصیفی مقطعی بر روی کلیه پرستاران شاغل مسیول آموزش به بیمار در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس در سال 1399 انجام شد. پرسشنامه محقق ساخته شامل مشخصات فردی، عوامل تسهیل کننده و عوامل بازدارنده بود. اعتبار علمی از روش اعتبار محتوا تعیین شد. برای تعیین اعتماد علمی ابزار، از آزمون مجدد استفاده که ضریب همبستگی آن 93 درصد بود. سوالات با مقیاس لیکرت، تنظیم و داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی، تحلیل شدند.

یافته ها: 

مهم ترین عوامل تسهیل کننده، به ترتیب تخصیص امتیاز ویژه برای انجام آموزش به بیمار برای پرستاران (75 درصد)، اختصاص زمانی خاص برای آموزش به بیمار (7/66 درصد)، مشارکت بیمار در برنامه ریزی و اجرای آموزش (9/63 درصد) بود. مهم ترین عوامل بازدارنده شامل، نداشتن دانش و مهارت برای شناخت نیازهای یادگیری بیمار (75 درصد)، کمبود وقت آموزش دهنده (75 درصد)، عدم آمادگی جسمی و روحی بیمار (3/58 درصد) ناتوانی در برقراری ارتباط مناسب با بیمار و خانواده وی (3/56 درصد). کم اهمیت ترین تسهیل کننده، ارایه سمینار در مورد استراتژی های آموزش و کم اهمیت ترین بازدارنده نیز "تفاوت جنسیت آموزش دهنده با بیمار" بود.

نتیجه گیری:

 با توجه به تعدد عوامل تسهیل کننده و بازدارنده آموزش بیمار، در نظرگرفتن نظرات مجریان و ذی نفعان در طراحی فرآیند آموزش می تواند راه گشا باشد.