تاثیر افزودن سطوح مختلف سین بیوتیک به شیر بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و قوام مدفوع در بره های شیرخوار نژاد دالاق

مدیریت بره های شیرخوار در سه ماه اول تضمین کننده سلامت و تولید آینده آنها است. وضعیت فیزیولوژیکی ویژه حیوان در این دوره شامل توانایی جذب مولکول درشت به ویژه ایمیونوگلوبولین ها از روده و مستعد بودن به عفونت روده و اسهال است. استفاده از آنتی بیوتیک در جیره غذایی حیوانات ، باکتری های مفید را از بین می برد و از سیستم ایمنی سلولی پشتیبانی خوبی نمی کند. بنابراین، جایگزینی آنتی بیوتیک ها با سایر ترکیبات مانند پربیوتیک ها ، پروبیوتیک ها و سینبیوتیک ها به عنوان یک راه حل مناسب در نظر گرفته می شود.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن سطوح مختلف سین بیوتیک به شیر بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و قوام مدفوع در بره های شیرخوار نژاد دالاق انجام شد.

24راس بره ی شیرخوار با متوسط وزن 7/1±5 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارها شامل: 1) تیمار شاهد (بدون افزودن سین بیوتیک به شیر)، 2) تیمار دریافت کننده 5/2 گرم سین-بیوتیک، 3) تیمار دریافت کننده 5 گرم سین بیوتیک و 4) تیمار دریافت کننده 5/7 گرم سین بیوتیک بودند. طول دوره آزمایش 90 روز بود. جهت بررسی تغییرات وزن، بره ها یک روز در هر هفته توزین شدند. اندازه گیری مصرف ماده خشک و ثبت اسکور مدفوع به صورت روزانه انجام شد. نمونه های مدفوع جهت انجام آزمایش قابلیت هضم در هفته پایانی به مدت 5 روز جمع آوری گردید. خونگیری تمام بره ها از طریق ورید وداج در روز 83 انجام شد.

نتایج نشان داد که افزایش سطح سین بیوتیک در شیر، افزایش ماده خشک مصرفی، وزن روزانه و وزن پایان دوره را در پی دارد (p>0.05) اما ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر مصرف سین بیوتیک قرار نگرفت (05/0P>). قابلیت هضم پروتیین خام، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی، فیبر نامحلول در شوینده خنثی، ماده خشک، ماده آلی و عصاره اتری در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0P>). ایمونوگلوبولین ها در خون بره ها با افزایش سطح سین بیوتیک در شیر، افزایش یافت (p>0.05) بطوریکه در تیمار 5/7 گرم سین ببیوتیک بیشترین و تیمار شاهد کمترین غلظت ایمونوگلوبولین ها را داشتند (p>0.05). غلظت پروتیین کل، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P) اما غلظت کلسترول، گلوکز، تری گلیسیرید، نیتروژن آمونیاکی، لیپوپروتیین های با چگالی زیاد، لیپوپروتیین های با چگالی کم و لیپوپروتیین های با چگالی خیلی کم تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (p>0.05) بطوریکه افزایش سطح سین بیوتیک سبب افزایش تری گلیسیرید، لیپوپروتیین های با چگالی کم و لیپوپروتیین های با چگالی خیلی کم شده است (p>0.05) ولی مصرف بیشتر سین بیوتیک در شیر کلسترول، گلوکز، نیتروژن آمونیاکی و لیپوپروتیین های با چگالی زیاد را کاهش داد (p>0.05). نمره قوام مدفوع با افزایش سطح سین بیوتیک در شیر، کاهش معنی داری داشت به صورتی که در سطح 5 گرم سین ببیوتیک، کمترین نمره قوام و در تیمار شاهد، بیشترین نمره قوام مدفوع مشاهده شد (p>0.05) روزهای ابتلا به اسهال اختلاف آماری نداشت ولی از نظر عددی تیمار شاهد بیشترین تعداد روزهای ابتلا به اسهال را داشت (05/0P>).

در مجموع با توجه به نتایج حاضر استفاده از سین بیوتیک در بره های شیرخوار جهت بهبود عملکرد و سلامتی دام توصیه می گردد.