تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس و برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa Roth) تحت شرایط دیم

محدودیت آبی شدیدترین عامل تنشی است که رشد و تولید گیاهان زراعی را در مناطق خشک و نیمه خشک محدود می کند. راهکارهای متعددی به منظور کاهش آثار محدودیت آبی ایجادشده تحت شرایط دیم در رشد گیاهی توسعه یافته اند. در میان آن ها استفاده از پوترسین و کودهای زیستی (همانند میکوریزا و باکتری های محرک رشد) نقش بسیار مهمی در بهبود عملکرد ایفا می کنند. در این راستا به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و پوترسین بر بیوماس و برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ماشک گل خوشه ای تحت شرایط دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد، کاربرد ریزوبیوم (Rhizobium legominuzarum) ، میکوریزا (Glomus mosseae)، کاربرد توام میکوریزا با ریزوبیوم، ریزوبیوم و ازتوباکتر، میکوریزا و ازتوباکتر (5 Azotobacter chrocoocom strain)، ریزوبیوم با ازتوباکتر و میکوریزا) و محلول پاشی پوترسین در سه سطح (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد و محلول پاشی 5/0 و 1 میلی مولار پوترسین) را شامل می شدند. نتایج نشان داد که کاربرد توام ازتوباکتر با میکوریزا و ریزوبیوم و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز را به ترتیب 08/37، 54/37 و 41/34 درصد، فلورسانس بیشینه و محتوای آنتوسیانین را به ترتیب 68/49 و 74/87 درصد نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی و پوترسین افزایش داد. همچنین، کاربرد توام ازتوباکتر با میکوریزا و ریزوبیوم و محلول پاشی یک میلی مولار پوترسین بیوماس کل را حدود 9/56 درصد نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی و عدم محلول پاشی با پوترسین افزایش داد. به نظر می رسد کاربرد کودهای زیستی و پوترسین می تواند بیوماس کل ماشک گل خوشه ای تحت شرایط دیم را به واسطه بهبود صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی افزایش دهد.