روند تغییرات زمانی پوشش گیاهی در کانون گرد و غبار جنوب اهواز (مطالعه موردی: منطقه حنیطیه شهرستان کارون)

مطالعه پوشش گیاهی و اندازه گیری شاخص های تنوع ابزار مناسبی برای مطالعه وضعیت پوشش جنگل ها، مراتع و ارزیابی آنها است. این پژوهش با هدف ارزیابی روند تغییرات پوشش گیاهی در کانون گرد و غبار استان خوزستان، با بررسی اثر نوسانات بارش و آبیاری نهال های کشت شده در منطقه بر درصد پوشش و نوع گونه های بومی موجود طی چهار سال متوالی و در دو فصل در منطقه حنیطیه انجام شد. بدین منظور تعداد 5 ترانسکت 100 متری با فواصل 50 متری در منطقه انتخابی به صورت تصادفی سیستماتیک احداث شد. در امتداد ترانسکت ها در مجموع 30 پلات ثابت نصب شد. در دو فصل رویشی بهار و پاییزه طی سال های 1396 تا 1399 نوع و درصد پوشش گونه های بومی برداشت شد. با استفاده از نرم افزار PAST شاخص های غالبیت، یکنواختی و تنوع گونه ای سیمپسون و شانون اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس یک طرفه (ANOVA) نشان داد، بین میانگین شاخص های غالبیت، شانون و سیمپسون، درصد پوشش و نیز تعداد گونه در بهار سال های مختلف برداشت اختلاف معنی داری وجود دارد. اما در مقایسه شاخص های شانون و سیمپسون و پوشش تابستانه، بین تیرماه سال های 1398 نسبت به سال 1397، اختلاف معنی داری وجود ندارد. گونه های موجود در پلات ها همه کوتاه زی بودند و تنوع اندازه گیری شده وابسته به زمان است. از مشاهدات و نتایج فوق نتیجه گیری می شود، منطقه حنیطیه علی رغم برگشت تعدادی گونه کوتاه زی در پی آبیاری نهال های کشت شده و بارش های اخیر، همچنان این عرصه بسیار حساس و شکننده بوده و تا احیای مناسب نیاز به مدیریت، برنامه ریزی و قرق کامل دارد.