تنوع گونه ای کنه های خانواده Macrochelidae (Acari: Mesostigmata) در برخی از مناطق شهر شیراز

تنوع گونه ای به عنوان یکی از مهمترین شاخص های نشان دهنده تغییرات در اکوسیستم ها است. در این میان،   کنه ها به علت تنوع تغذیه ای، فراوانی و همه جازی بودن، می توانند نماینده مناسبی از بندپایان موجود در خاک باشند، نظر به اینکه کنه های میان استیگمایان از نظر تعداد و پراکنش بزرگترین راسته در بین کنه های بالاراسته Parasitiformes می باشند و قادر به زندگی در زیستگاه های مختلف خاکی هستند می توانند از اهمیت اکولوژیکی زیادی برخوردار باشند، بدین جهت تنوع گونه ای کنه های میان استیگمایان از خانواده Macrochelidae طی سال 1395 در شهر شیراز مورد مطالعه قرار گرفت.

در مجموع 8 گونه از 2 جنس متعلق به خانواده  Macrochelidae از 12 میزبان گیاهی در بوستانهای شهر شیراز جمع آوری و شناسایی شد. در فصل بهار و پاییز بیشترین تعداد نمونه جمع آوری شد. در مهر ماه و تیر به ترتیب بیشترین تا کمترین نمونه ها جمع آوری شدند در بین میزبانهای گیاهی پیراکانتا با 109 نمونه و کاج با 33 نمونه به ترتیب بیشترین تا کمترین میزبان را داشتند. داده ها با استفاده از نرم افزار Excel  Past4.02 و Spss23 بررسی شد. محاسبه تنوع زیستی با شاخص های شانون وینر، سیمپسون، مارگالف، پیت، منهینک انجام شد.

گونه Macrocheles glaber (Muller,1860) با 170 نمونه (22 درصد) و گونه Glyptholaspis confusa (Foa) با 17 نمونه (2/2 درصد) به ترتیب  بیشترین و کمترین فراوانی را دارا بودند.

بیشترین مقدار شاخص سیمپسون 0.8553و شانون 1.985مربوط به زمستان و کمترین آنها به ترتیب با 0.8235 و 1.834مربوط به تابستان است این در حالی است که ضرایب منهینگ 0.7 و مارگالف 1.315در تابستان کمترین مقدار را دارا است. بیشترین ضرایب سیمپسون 0.8617و شانون 2.021در پارک آزادی دیده می شود.