معماری تندیس گرا بر پایه بینش هندی: وجه تمایز کالبدی باغ های گورکانیان هند با باغ های ایرانی (نمونه موردی: باغ مقبره تاج محل و همایون)

باغ ایرانی یکی از نخستین الگوهای باغ سازی جهان است که به عنوان عنصری موثر و همچنین پدیده ای فرهنگی با ورود به سرزمین های دیگر می تواند با توجه به شرایط و بستر موجود تغییر کند. ارتباط حکومت گورکانیان با صفویان در ایران و پیوندهای فرهنگی میان این دو، زمینه را برای تاثیرپذیری از فرهنگ و هنر تمدن ایرانی به خصوص در حوزه معماری فراهم کرده است. باغ سازی به شیوه ایرانی در هند یکی از مهم ترین این تاثیرات است که به نظر می رسد بر پایه بینش هندی، کالبد باغ ایرانی در هند تغییر یافته است. هدف از این پژوهش بررسی وجه تمایز کالبدی باغ های گورکانیان در نسبت با باغ های ایرانی بر پایه بینش هندی است. معروف ترین باغ های دوره گورکانیان آرامگاه های واقع در باغ های وسیعی در پایتخت های دهلی و آگرا بوده است که از مهم ترین آنها باغ مقبره همایون و تاج محل است که به عنوان نمونه موردی برای این پژوهش انتخاب شده اند. مطالعات با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده و برای تحلیل در نمونه های مورد مطالعه در حوزه کالبدی باغ از روش تفسیری تاریخی بهره گرفته شده است. در خاتمه، یافته های پژوهش نشان می دهد بر پایه بینش هنر هندی، کالبد معماری باغ باید بیانی تندیس گرا و مجسمه وار داشته باشد؛ به گونه ای که در باغ مقبره هندی در دوره گورکانیان همه عناصر کالبدی باغ در آن اعم از آب، گیاهان و هندسه نقشی تزیینی و نمایشی داشته است و همچنین بنای اصلی (مقبره) به واسطه قرارگرفتن روی سکو و کم تراکم بودن درختان در باغ وجه تندیسی و برجسته ای دارد که بر باغ مسلط است.