بررسی مقاومت داروئی جدایه های اشریشیا کلای از ضایعات تیپیک کلی باسیلوز طیور و جستجوی ژن های مقاومت به فلورفنیکل (floR, fexA, cfr) و کلیستین (mcr-1) در بین جدایه ها

اشریشیا کلای، عامل بیماری کلی باسیلوز در طیور می باشد که خسارات سنگینی را به صنعت طیور تحمیل می نماید و از دلایل اصلی مصرف دارو و رخداد بیشتر مقاومت دارویی است. به منظور کاهش مقاومت دارویی به عنوان یک مشکل جهانی و برقراری هر چه بیشتر سلامت انسان، حیوان و محیط زیست، بررسی دوره ای میزان مقاومت های دارویی ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مقاومت جدایه های اشریشیا کلای طیور گوشتی به ترکیبات ضدمیکروبی و همچنین ردیابی ژن های مقاومت فلورفنیکل (cfr, fexA, floR) و کلیستین(mcr-1) در بین جدایه ها بود. تعداد 100 جدایه از اشریشیا کلای به دست آمده از جراحات تیپیک کلی باسیلوز از طیور ارجاع شده به یک آزمایشگاه خصوصی شهر تهران و بانک ذخیره ی دانشگاه جمع آوری و مقاومت دارویی به 16 ترکیب ضدمیکروبی شامل آمپی سیلین، نیومایسین، جنتامایسین، انروفلوکساسین، فلومکویین، دی-فلوکساسین، کلرامفنیکل، فلورفنیکل، فوزباک، اریترومایسین، کلیستین، تتراسایکلین، اکسی تتراسایکلین، تری متوپریم+سولفا، لینکواسپکتین و داکسی سایکلین، با روش دیسک دیفیوژن انجام پذیرفت. سپس، DNA کروموزومی و پلاسمیدی جدایه ها استخراج و ژن های مقاومت فلورفنیکل (cfr ,fexA ,floR) و کلیستین (mcr-1) در بین تمامی جدایه ها با روش PCR ردیابی شد. بر اساس نتایج آزمایش حساسیت دارویی، بیشترین میزان مقاومت به دست آمده مربوط به اریترومایسین، داکسی سایکلین و تتراسایکلین و کمترین مقاومت مربوط به سه ترکیب لینکواسپکیتن، جنتامایسین و فوزباک بود. همه ی جدایه ها حداقل به یک ترکیب ضدمیکروبی و 10% جدایه ها حداقل به 12 ترکیب ضدمیکروبی مقاوم بودند. در این مطالعه 16% از جدایه ها دارای الگوی مقاومت یکسان و 35% جدایه ها هرکدام دارای الگوی مقاومت جداگانه ای بودند. همچنین از بین 85 جدایه در این مطالعه، 40% و 94/52% جدایه ها ژن مقاومت به floR را، به ترتیب، بر روی پلاسمید و کروموزوم خود داشتند و هیچ جدایه ای از نظر وجود ژن-های مقاومتfexA ، cfr و mcr-1 مثبت نبود. نتایج این مطالعه مقاومت بالای جدایه های اشریشیا کلای به دست آمده از موارد کلی باسیلوز طیور را به ترکیبات رایج ضدمیکروبی در صنعت طبور ایران نشان داد. ردیابی ژن های مقاومت آگاهی محققین را در خصوص اپیدمیولوژی مقاومت دارویی افزایش می دهد. این اطلاعات لزوم اجرای برنامه های مدیریتی صحیح برای مرغداری ها و مصرف درمانی منطقی ترکیبات ضدمیکروبی را در کنار پایش دوره ای میزان مقاومت ها خاطر نشان می سازد.