ارتباط یافته های بالینی و هیستوپاتولوژیکی در لیکن پلان و واکنش لیکنوئید دهانی بر پایه شاخص های تشخیصی اصلاح شده سازمان بهداشت جهانی

به دلیل وجود شباهت کلینیکی و هیستوپاتولوژیکی لیکن پلان و واکنش های لیکنوییدی دهانی و رویکرد درمانی متفاوت آن ها، مطالعه حاضر به بررسی ارتباط یافته های بالینی و هیستوپاتولوژیکی در لیکن پلان و واکنش لیکنوییدی دهانی بر پایه شاخص های تشخیصی اصلاح شده سازمان بهداشت جهانی برای ارزیابی استفاده از این شاخص ها در افتراق این ضایعات از یک دیگر پرداخته است.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، اطلاعات مورد نیاز 101 مورد لیکن پلان دهانی و 49 مورد واکنش لیکنوییدی دهانی از پرونده ها استخراج شد. چک لیستی شامل متغیرهای بالینی، سن و جنسیت بیمار و متغیرهای هیستوپاتولوژیکی تهیه شد. بلوک پارافینه مربوط به بیوپسی بیماران از آرشیو بخش پاتولوژی دانشکده خارج شد. برش تهیه شده، با هماتوکسیلین- ایوزین رنگ آمیزی شد. لام ها توسط پاتولوژیست بازبینی شد و متغیرهای هیستوپاتولوژیکی در چک لیست ثبت شد. درنهایت داده ها با آمارهای توصیفی، ضریب کاپا و آزمون های کای دو و t مستقل تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

 با توجه به شاخص های سال 1978، توافق تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیکی در لیکن پلان دهانی درصد 98/79 و در واکنش لیکنوییدی دهانی درصد 69/57 بود (0/001>P). با توجه به شاخص های تشخیصی اصلاح شده، توافق تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیکی در لیکن پلان دهانی درصد99 و در واکنش لیکنویید دهانی درصد71/43 بود (0/001>P).

در تشخیص لیکن پلان و واکنش لیکنوییدی دهانی ارتباط کلینیکوپاتولوژیکی بالاتری براساس شاخص های تشخیصی اصلاح شده در مقایسه با شاخص های سال 1978 وجود دارد. لذا شاخص های تشخیصی اصلاح شده سازمان بهداشت جهانی برای استفاده در بالین و تشخیص هیستوپاتولوژیک پیشنهاد می شود.