تبیین معرفت شناسی تغییر (تحلیلی و اسازانه درباره تغییر و حرکت)

قصد این تحقیق و واکاوی، تبیین زمان بر مبنای دیدگاه برساخت گرایی حرکت جوهری است. این فعالیت با شیوه واسازی انجام شده است. واسازی،بازخوانی و تجزیه و تحلیل نمودن هر موضوعی از طریق مرکز زدایی از آن و دستیابی ابعادی از موضوع است که به طور معمول نادیده گرفته می شود. در مجموع، نظریه های زمان به دو دسته تقسیم می شوند: نظریه های تغییر ماهوی که تغییر را صرفا مربوط به ظواهر و نام و لایه های رویین نظام هستی و تمامی پدیده های آن می دانند و نظریه هایی که زمان را برساخته حرکت جوهری وتغییر و تحول بنیادین پدیده ها در نظر می گیرند. با به چالش کشیدن مضامین مندرج در دیدگاه تغییر ماهیات، فضا برای به میدان آمدن دیدگاه بر ساخت گرایی حرکت جوهری هدفدار متعالی هموار گردید. بر اساس رویکرد برساخت گرایی حرکت جوهری هدفدار، تمام پدیده های هستی و خصوصا انسان با توجه به نیاز و فقر وجودی سراپا در حال حرکت در مسیر خالق یگانه اند. مرکزیت یافتن رویکرد بر ساخت گرایی حرکت جوهری و بنیادین دلالتهایی برای تعلیم و تربیت دارد؛ بدین ترتیب که تعلیم و تربیت بیش از پیش ماهیتی دینی و بر طبق حرکت جوهری، جهان هستی بر اساس فقز ذاتی خود نیازمند محرک قیومی است که هر لحظه در حال آفرینش و ابداع باشد تا بتواند هویت لحظه ای و سیلانی جهان و انسان را شکل دهد و جهان حادث به حدوث ذاتی (و نه حدوث یا قدیم زمانی) است.