نقش ازخودبیگانگی، تبعیض جنسیتی و داغ انگ در طرد زنان زندانی از تعاملات بین فردی

تجربه زیسته زندان، موقعیتی است که زنان را بیش از هر تجربه اجتماعی دیگری، در معرض طرد قرار می دهد، و ابعادی از محرومیت های عاطفی، تعاملی و خانوادگی را بر آنان تحمیل می کند. بر همین مبنا، پژوهش حاضر، به بررسی نقش برخی از عوامل اجتماعی-فرهنگی مرتبط با طرد زنان زندانی پرداخته است. 

روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع پیمایشی-همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق، زنان زندانی شهر یزد و شیراز است که به دلیل محدود بودن تعداد زنان زندانی که سابقه بیش از یکبار حبس داشته اند، به صورت تمام شماری با تعداد صد و هجده نفر زندانی در دو شهر یزد و شیراز مورد بررسی قرارگرفتند. 

یافته های تحقیق نشان داد که بین طرد زنان زندانی و داغ انگ، ازخودبیگانگی، تبعیض جنسیتی رابطه معنی دار وجود دارد.05/0>p نتایج رگرسیون نیز از تاثیر معنی دار بین داغ انگ و طرد اجتماعی زنان زندانی حمایت کرد و بیست و هفت و هفت دهم درصد از واریانس میزان طرد اجتماعی زنان زندانی با متغیر داغ انگ تبیین شد. 

بحث و نتیجه گیری:

 زنانی که از عرف جامعه پیروی نمی کنند و دچار جرم می شوند، از ازخودبیگانگی بیشتری برخوردارند، با تبعیض های جنسیتی بیشتری مواجه می شوند، از داغ انگ و برچسب رنج می برند. درنتیجه، با طرد بیشتری از سوی خانواده، خویشاوندان و اطرافیان روبرو شده و در رفع نیازهای عاطفی، مادی، حضور در جامعه با موانع و محدودیت های بسیاری مواجه می شوند.