تشدید سیاست تقابل گرایی عربستان سعودی با ایران از زمان ولایتعهدی بن سلمان

پادشاهی عربستان سعودی با یک نظام سیاسی محافظه کار، سنتی، پاتریمونیال و مبتنی بر ایدیولوژی وهابیسم به مثابه ام القرای جهان اسلام برای بسیاری از کشورهای اهل سنت می باشد. در این میان، رقابت های سیاسی، ایدیولوژیکی و حتی امنیتی سعودی ها با ایران حتی پیش از وقوع انقلاب اسلامی، همواره با قبض وبسط های متعددی مواجه بوده است. این مسیله پس از بیداری اسلامی و نگرانی فزاینده سعودی ها از ورود امواج اعتراضی اعراب به این کشور تشدیدگردید. با حضور محمدبن سلمان در سمت ولایتعهدی، سیاست های خصومت آمیز وی علیه جمهوری اسلامی ایران علنا دو کشور را در بیشترین تنش های سیاسی و امنیتی قرار داد به نحوی که می توان مدعی اوج جنگ سرد میان سعودی ها علیه ایران بود. مقاله کنونی جستاری است در ارایه پاسخی متقن و مستدل به این سوال که مهمترین سیاست های محمدبن سلمان در قبال جمهوری اسلامی ایران مبتنی برچه رویکردهایی بوده است؟ فرضیه نویسندگان مبتنی برتشدید بیشترین سیاست های تقابل گرایانه بن سلمان علیه ایران است. یافته های مقاله با استفاده از روش تفسیری و تیوری بحران هاگ میال نشان می دهد عقبه تاریخی این بحران، گذشته از خصومت های تاریخی بعد از انقلاب اسلامی، به دوران انعقاد برجام برمی گردد. در مرحله تکوین بحران، تلاش بن سلمان برای بسط روابط سیاسی- امنیتی با رژیم صهیونیستی، در مرحله تصادم یا رویایی، نویسندگان به دو مسیله اصلی طراحی توطیه های نرم در راستای براندازی جمهوری اسلامی و حمایت های بن سلمان از نیروهای تروریستی علیه ایران اشاره خواهند داشت. در نهایت در مرحله وساطت می توان به فعالیت های میانجی گرایانه نخست وزیر عراق اشاره نمود.