بررسی اثرات بافتی تغذیه با منابع مختلف آهن و روی (نانو ذره و شکل معدنی) در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

با گسترش نانو تکنولوژی و مهندسی مواد، نانو ذرات مختلفی با خصوصیات تازه و نو ظهور ساخته شده و علی رغم این که پتانسیل اثرات سمی آن ها در بسیاری از مواد ناشناخته است، این مواد کاربرد های روز افزون نیز یافته اند. از این رو در تحقیق حاضر به بررسی اثرات بافتی تغذیه با منابع مختلف آهن و روی در ماهی  کپور معمولی (Cyprinus carpio) پرداخته شد.

برای این منظور ابتدا تعداد 420 قطعه ماهی کپور معمولی (با میانگین وزن اولیه 7/4±45 گرم) تهیه گردید، سپس ماهیان ضدعفونی و به مدت 10 روز با شرایط آزمایش گاهی سازش یافتند. پس از آن ماهیان به صورت تصادفی به هفت گروه تقسیم شدند، گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر گروه ها به ترتیب مقادیر 10، 50 و 100 میکرو گرم از نانوذرات آهن و روی را در هر گرم غذا به مدت 60 روز دریافت کردند.

مطالعات میکروسکوپی اندام های مورد مطالعه (کبد، کلیه) نشان داد که با افزایش میزان نانو ذرات، آسیب های هیستو پاتولوژیک در کبد بیش تر می شود، اما سلول های بافتی در مقادیر متوسط و کم هر دو نانوذره و در مقدار بالای نانوذره آهن با برداشتن عامل القایی می توانند دوباره فعالیت فیزیولوژیک خود را از سر بگیرند اما در مقدار بالا روی این ترمیم بافتی بر خلاف نانو ذرات آهن به صورت برگشت پذیر نبود.

از نتایج فوق چنین می توان استنباط کرد که افزایش مقدار نانو ذرات مورد نظر می تواند از عوامل موثر در افزایش آسیب های بافتی بر بافت اندام های مورد مطالعه باشد.