تحلیل پیش آیندهای نگرش به تهاجم گونه سنجاب ایرانی (Sciurus anomalus) در استان های البرز و قزوین: ارائه یک مدل معادلات ساختاری به منظور مدیریت و کنترل روند تهاجم

امروزه وارد شدن گونه سنجاب ایرانی توسط انسان به دامنه های رشته کوه البرز به خصوص استان های قزوین و البرز، سبب ایجاد خسارت هایی به محیط و جوامع محلی شده است. تحقیق حاضر باهدف ارایه مدل ساختاری نگرش باغداران خسارت دیده بر اثر هجوم سنجاب های ایرانی در استان های قزوین و البرز جهت مدیریت کارآمد و کنترل روند تهاجم سنجاب در منطقه انجام گرفته است.

تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده ها، از نوع تحلیل پیمایشی است؛ و ابزار تحقیق پرسشنامه است در سطح دو استان البرز و قزوین در سال 1398 استفاده شد. بررسی روایی پرسشنامه از سه روش روایی همگرا،  تحلیل عاملی و روایی واگرا استفاده شد و برای پایایی پرسشنامه از دو روش، آلفای کرونباخ و تتای ترتیبی استفاده و پرسشنامه مورد بررسی و تایید قرار گرفت. جامعه آماری باغداران خسارت دیده هستند، اندازه نمونه مورد مطالعه بر اساس فرمول کوکران 392 نفر برآورد شد. سپس از مدل معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزیی برای برآورد پارامترهای مجهول مدل مورد استفاده فرار گرفت.

یافته ها:

 یافته های تحقیق نشان می دهد نشانگرهای میزان موافقت با راهبردهای کنترل، دانش در خصوص سنجاب و ملاحظات اخلاقی مهم ترین متغیرهای تعیین کننده و دارای سطح اطمینان 99 درصد 01/0 P≤ به ترتیب با ضرایب اثر 330/0، 256/0 و 258/0- دارای اثر معنی داری بر نگرش در میان باغداران خسارت دیده است. همچنین یافته های دیگر ما نشان داد که عامل خسارت به عنوان یک عامل مستقل بیرونی اضافه شده به مدل، بیشترین اثر معنی داری در سطح اطمینان 99 درصد 01/0 P≤ را بر نگرش ملاحظات اخلاقی، باورها، امکان پذیری کنترل سنجاب و میزان موافقت با راهبردهای کنترل، به ترتیب با ضرایب اثر 236/0-، 172/0-، 175/0- و 244/0 داشته است.

بحث و نتیجه گیری:

 نتایج مطالعه بیانگر این است که افزایش دانش و آگاهی مردم در خصوص آثار و زیان های تهاجم سنجاب های منطقه عامل اصلی افزایش میزان حمایت مردم از مدیریت کنترل یا ریشه کنی سنجاب های مهاجم است.