بررسی خسارت تشی (Kerr Hystrix indica) به درختان میزبان و کنترل آن در منطقه حفاظت شده سفیدکوه شهرستان دوره چگنی

تشی  (Hystrix, indica) بزرگترین جونده ای است که در ایران دیده می شود و هر ساله سبب ایجاد خسارت بسیاری در مناطق حفاظت شده و جنگل کاری ها می شود.

نحوه بررسی محیط زیست و خسارت تشی به درختان جنگلی سفیدکوه شهرستان دوره چگنی استان لرستان با استفاده از روش   ترانسکت و نشانه گذاری درختان خسارت زده در بین سال 1394 - 1390 انجام گرفت که در نهایت، خسارت تشی به درختان آسیب دیده با معیارها و مشخصات مختلف مورد بررسی قرار گرفت، هم چنین از سه روش مرسوم فنس گذاری، پرچین و سنگ چین در کنترل خسارت تشی استفاده شد.

یافته ها: 

بررسی خسارت تشی به درختان نشان داد که خسارت تشی در طی سال های مورد بررسی روند افزایشی داشته است و از بین گونه های درختی موجود (بلوط ایرانی، انجیر و بادام کوهی) فقط به درختان بلوط آسیب وارد کرده بود. بیشترین آسیب تشی در فصل بهار روی درختان با طبقه قطری 50 - 25 سانتی متر مشاهده شد هم چنین، بیشترین آسیب به تنه درختان در ارتفاع 60 - 40 سانتی متر مشاهده گردید و ضخامت پوست تنه درختانی که تشی از آن ها تغذیه می کند، بیشتر در بین دو طبقه کمتر از 1 سانتی متر و 1 تا 5/1 سانتی متری بود. از بین خسارت های مستقیم و غیر مستقیم توسط تشی، کندن پوست درخت بیشترین صدمه را به پایه ها وارد کرده است. نتایج بررسی همبستگی اسپیرمن بین متغیرهای درجه خسارت وارد شده با فرم درخت، طبقه قطری، ضخامت پوست، زمان خسارت نشان داد رابطه مثبت و معنی داری بین درجه خسارت وارد شده توسط تشی به درختان بلوط ایرانی با طبقه قطری، زمان خسارت و رابطه منفی و معنی داری بین درجه خسارت وارد شده با ضخامت پوست و فرم درخت وجود داشت. نتایج کنترل مکانیکی تشی تفاوت معنی داری در سه روش، فنس گذاری پرچین و سنگ چین داشت به طوری که روش فنس گذاری در کنترل این جانور موثر بود.

بحث و نتیجه گیری:

 تشی سبب خسارت به درختان بلوط خصوصا در مناطق حفاظت شده جنگل های زاگرس با توجه به شرایط حفاظتی و حمایتی این جنگل ها می شود و روش های کنترل مکانیکی درکنترل خسارت این جانور موثر می باشند.