ارزیابی تاثیر پپتید ضد میکروبی 1018-IDR و نانوذرات کیتوزان بر ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا حساس و مقاوم به ایمی پنم جداسازی شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری از بخش ICU

مصرف بی رویه آنتی بیوتیکها موجب افزایش مقاومت به آنتی بیوتیکهای معمول در درمان عوامل عفونت دستگاه ادراری شده است. در این مطالعه ارزیابی اثر ضد باکتریایی نانوذرات کیتوزان و پپتید 1018-IDR علیه ایزوله های سودوموناس آیروژینوزا مورد بررسی قرار گرفت.

در مطالعه حاضر 20 ایزوله سودوموناس آیروژینوزا مقاوم و 20 ایزوله حساس به آنتی بیوتیک ایمیپنم از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جداسازی گردید. توانایی تشکیل بیوفیلم و حضور سه ژن دخیل در تولید بیوفیلم شامل algD ،pslD و pelF در این ایزوله ها به ترتیب با روش های کریستال ویوله و PCR بررسی گردید. اثر ضد باکتریایی آنتی بیوتیک ایمیپنم، پپتید ضد میکروبی 1018-IDR و نانوذرات کیتوزان با تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) با روش میکرودیلوشن براث ارزیابی گردید.

تولید بیوفیلم در این ایزوله ها به صورت ضعیف (10 %) متوسط (35 %) و قوی (55 %) بود. فراوانی حضور سه ژن مربوط به بیوفیلم algD و pslD و pelF به ترتیب 90% ،80 %و 75 %مشاهده شد. مقادیر MIC برای ایزوله ها به ترتیب µg/ml 128-16 برای ایمی پنم، µg/ml 40 و 80 برای پپتید IDR-1018،  µg/ml 375 و 750 برای نانوذرات کیتوزان بدست آمد.

یافتن راهکارهای جایگزین مانند پپتیدهای ضد میکروبی و نانوذرات می تواند در درمان سویه های سودوموناس آیروژینوزا موثر باشد. نتایج مطالعه نشان داد که پپتید 1018-IDR و نانوذرات کیتوزان به تنهایی و یا در ترکیب با آنتی بیوتیک ایمیپنم میتوانند به عنوان راهکار درمانی مطرح باشند.