اثر بیوچار و اسید سالیسیلیک بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea L.) در شرایط عدم تنش و تنش خشکی

به منظور بررسی اثر بیوچار (در سه سطح بدون بیوچار به عنوان شاهد، 20 تن در هکتار و 40 تن در هکتار) و اسید سالیسیلیک (در سه سطح عدم مصرف، 0/5 میلی مولار و 1 میلی مولار) در دو محیط رطوبتی (عدم تنش و تنش خشکی) آزمایش تجزیه مرکب در دو مکان، بصورت اسپلیت پلات- فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1399 انجام شد. صفات مورد ارزیابی شامل کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنویید، کربوهیدارت‏های محلول، پروتیین کل، فعالیت آنزیم پرولین و عملکرد بیولوژیک بودند. نتایج نشان داد که کاربرد بیوچار و اسید سالیسیلیک در هر دو مکان سبب افزایش عملکرد بیولوژیک و میزان کلروفیل a نسبت به شاهد گردیدند. بیشترین افزایش عملکرد بیولوژیک 45/97 و 45/42 درصد به ترتیب در ترکیب تیماری 40 تن بیوچار و عدم محلول پاشی اسید سالیسیلیک و ترکیب تیماری 20 تن بیوچار و محلول پاشی اسید سالیسیلیک 0/5 درصد در شرایط تنش خشکی 75 درصد بود. میزان صفت پرولین در همه ترکیبات تیماری کاهش یافت؛ به جز در ترکیب تیماری عدم تنش خشکی و استفاده از 40 تن بیوچار و محلول پاشی 0/5 درصد اسید سالیسیلیک که 25/71 درصد افزایش نشان داد. بیشترین افزایش کارتنویید (36/66 درصد) در صورت استفاده از 40 تن بیوچار و عدم محلولپاشی اسید سالیسیلیک در شرایط 50 درصد تنش خشکی بدست آمد. هم چنین در صورت استفاده از 20 تن بیوچار و محلول پاشی اسید سالیسیلیک یک درصد در شرایط تنش خشکی 50 درصد میزان کارتنویید 33/33 درصد افزایش نسبت به شاهد داشت. استفاده از بیوچار و اسید سالیسیلیک در بهبود اثرهای منفی ناشی از تنش خشکی در گیاه سرخارگل مفید بود.