ملاحظات روش شناختی در اندیشه شناسی امام خمینی (ره): با تاکید بر تعلیم و تربیت و سیاست

هدف :

روشمندی اندیشه شناسی را می توان اصلی ترین هدف مقاله حاضر دانست. مدعای نویسندگان آن است که با بکارگیری ملاحظات روشی ذکر شده می توان تا حد قابل توجهی از سوءفهم در پژوهش در اندیشه های امام خمینی (ره) برکنار ماند و در عین حال می توان به مفهوم پردازی و الگوپردازی های بدیع نیز دست یافت.

روش شناسی پژوهش: 

با بهره گیری از روش پژوهش ترکیبی، از یک سو با ارزیابی و آسیب شناسی پژوهش های پیشین و از سوی دیگر با استخراج دلالت های رویکردهای روشی مختار متن پژوهی (به ویژه هرمنوتیک و تحلیل مفهومی)، ملاحظات روشی برای اندیشه شناسی امام خمینی (ره) به همراه مصادیق مویدی از آثار ایشان از دو حوزه تعلیم و تربیت و سیاست ارایه گردیده است.

اهم یافته های پژوهش درباره ملاحظات روشی اندیشه شناسی عبارت اند از: شناسایی و تبیین بحران های زمینه ای، بررسی موضع معرفت شناختی اندیشمند (همچون مبناگرایی)، توجه به تطورات روبنایی و یا زیربنایی فکری احتمالی اندیشمند، کتاب شناسی اندیشمند، توجه به ملاحظات اصطلاح شناسی هر اندیشمند، تحلیل شبکه مفهومی مفاهیم کلیدی مدنظر، لحاظ سیره عملی اندیشمند به عنوان مکمل آثار وی و التفات به الگوهای مفهومی ویژه ی اندیشمند و مکتب وی.

انتظار می رود که این یافته ها ضمن تاثیر جدی در اندیشه شناسی امام خمینی (ره) در تمایز نسبی با یافته های پژوهش های موجود در این حوزه، بتواند دریچه هایی نو به اندیشه ایشان بگشاید. در عین حال به نظر می رسد می توان تعمیم الگوی اندیشه شناسی مذکور را به سایر اندیشمندان نیز تعمیم داد.