بررسی اثر کودهای زیستی و سطوح نیتروژن بر صفات زراعی و شاخص های کارایی نیتروژن در ذرت علوفه ای

ارزیابی تاثیر کودهای زیستی و سطوح نیتروژن بر صفات زراعی و شاخص های کارایی نیتروژن در ذرت علوفه ای.

مواد و روش ها: 

آزمایش طی سال های 1395 و 1396 در مزرعه تحقیقات علوم دامی استان البرز به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایش شامل کود نیتروژن در چهار سطح (0، 50، 100، 200 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل اصلی و کود زیستی در هشت سطح (عدم تلقیح، ازتوباکتر، میکوریزا، آزوسپریلیوم، ازتوباکتر + میکوریزا، ازتوباکتر + آزوسپیریلوم، میکوریزا + آزوسپریلیوم، میکوریزا + ازتوباکتر + آزوسپریلیوم) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند.

نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل کودهای ازته بر عملکرد علوفه معنی دار بود. افزایش مصرف نیتروژن تا 200 کیلوگرم در هکتار باعث افزایش عملکرد علوفه تر شد. استفاده از کودهای زیستی، به تنهایی یا به صورت ترکیبی در تمام کاربردهای کود ازته، باعث افزایش عملکرد علوفه شد؛ اما اثر ترکیبی کودهای زیستی بیشترین تاثیر را داشت. بااین حال، افزایش عملکرد در سطوح پایین تر کود نیتروژن، به ویژه در تیمار شاهد (بدون استفاده ازت). بیشترین کارایی زراعی نیتروژن در تیمار 50 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد و در این شرایط، تفاوت بین تیمارهای کودهای زیستی آشکارتر بود، به طوری که استفاده ترکیبی از کودهای زیستی بیشترین کارایی زراعی نیتروژن را داشت.

نتیجه گیری: 

استفاده ترکیبی از کودهای زیستی با کود نیتروژن کمتر (100 کیلوگرم در هکتار) می تواند ضمن دستیابی به عملکرد قابل قبول دانه و علوفه، کارایی مصرف نیتروژن را در تولید ذرت بهبود بخشد.