بررسی ثبات یا حرکت در مجردات از منظر آیات شریفه قرآن کریم

نظریه رایج در فلسفه، عدم امکان حرکت در مجردات است. مسیله این مقاله، بررسی دلالت ظاهر آیات قرآن بر امکان یا نفی حرکت در موجوداتی است که بر اساس تعریف و معیار فیلسوفان، می توان آنها را مجرد دانست. براساس یافته های تحقیق که با شیوه توصیفی تحلیلی به دست آمده، ظهور آیات قرآن دراین باره متفاوت است؛ ظاهر برخی آیات مانند: صافات: 164 و بقره: 32 و فاطر: 35 دلالت بر ثبات مجردات دارند؛ و آیات دیگری مثل حمد: 1 و بقره: 31 و 33 دلالت بر امکان حرکت در برخی دارند. با توجه به تدرجی که در کسب وجود و کمالات در تربیت شونده هست، آیه شریفه بر وجود حرکت در تمام موجودات، از جمله مجردات، دلالت دارد. همچنین برخی آیات بر افزایش علم گونه هایی از ملایکه و یا وقوع اشتباه و تنزل مرتبه و سپس توبه توسط ملایکه دلالت دارند. وقوع چنین اموری حکایت از امکان تغیر در ملایکه دارد. با توجه به اینکه تعریف «مجرد»، بر ملایکه مزبور قابل تطبیق است، می توان گفت: تغیر و حرکت در مجردات امکان دارد.