تعیین استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین از طریق روش های فنوتیپیک

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، از جمله علل اصلی عفونت های بیمارستانی در دنیا هستند و درمان عفونت حاصل از این باکتری به علت مقاومت چند دارویی مشکل است. بنابراین تشخیص دقیق این باکتری از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی روش مناسب جهت تشخیص استافیلوکوکهای مقاوم به متی سیلین بوده است.
این پژوهش توصیفی در سال 82 در بیمارستان های امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد انجام گردیده است. در این مطالعه 86 سوش استافیلوکوکوس اورئوس جهت تعیین مقاومت به متی سیلین از طریق روش های فنوتیپیک و بررسی ژن mecA مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق بررسی ژن mecA به روش PCR به عنوان روش استاندار در نظر گرفته شد و دو روش فنوتیپیک دیسک دیفیوژن و Etest با آن سنجیده شدند. آزمایش PCR به صورت Multiplex PCR انجام شد و علاوه بر ژن mecA ژن 16S rRNA نیز تکثیر گردید و از آن به عنوان کنترل داخلی استفاده شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی پردازش گردید.
46 سوش مقاومت به متی سیلین و 40 سوش حساسیت به متی سیلین را نشان دادند. نتایج حاصل از 100% Etest با PCR منطبق بوده ولی نتایج حاصل از دیسک اگزاسیلین تنها 8/43% با PCR مشابهت داشتند. نتایج بدست آمده از روش دیسک دیفیوژن برای دیگر آنتی بیوتیک های مورد استفاده در این تحقیق به قرار زیر است: در سوشهای استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین مقاومت به اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، کلوگزاسیلین و سفوتاکسیم در مقایسه با سوشهای استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین بیشتر مشاهده گردید.
نتایج نشان داد PCR و Etestاز حساسیت و اختصاصیت مشابه برخوردار بوده و بهترین راه برای تشخیص استافیلوکوکهای مقاوم به متی سیلین می باشند.