تاثیر تراکم بر کارایی و برخی فراسنجه های آنتیاکسیدانی همولنف میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) در سیستم بیوفلاک
پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تراکم ذخیره سازی بر برخی از شاخصهای کارایی و فعالیت فراسنجه های بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) در سیستم بیوفلاک طراحی شد. پستلاروهای سی روزه میگو برای این منظور با تراکمهای 100، 200، 300 و 400 قطعه در متر مکعب (با سه تکرار) در دوازده مخزن پلیاتیلنی با حجم کاری 200 لیتر و حاوی بیوفلاک توزیع و برای نه هفته با کمک غذای دستی تا حد سیری تغذیه شدند و در انتها شاخصهای کارایی، فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی و برخی فراسنجه های استرس میگو مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد افزایش تراکم در سیستم بیوفلاک تاثیر معنیداری در میزان رشد داشت و منجر به کاهش وزن نهایی، نرخ رشد روزانه و کارآیی تغذیه شد. با این وجود، میزان زیتوده تولید شده میگوهای پاسفید غربی با افزایش تراکم در سیستم بیوفلاک افزایش یافت و در تراکم 400 قطعه میگو در متر مکعب به حدود 7/1 برابر بیشتر از میزان آن در تراکم 100 قطعه میگو در متر مکعب رسید. این در حالی است که فراسنجهها مربوط به دفاع آنتی اکسیدانی شامل سطح فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز همراه با افزایش تراکم تا 300 قطعه در متر مکعب در سیستم بیوفلاک افزایش یافت. میزان کورتیزول و سطح گلوکز همولنف نیز یک روند کاهشی را با افزایش تراکم تا 300 قطعه میگو در متر مکعب نشان داد. بنابراین تراکم 300 قطعه میگو در متر مکعب در شرایطی که هدف تولید بیشترین میزان زیتوده باشد برای تولید در سیستم فوقمتراکم بیوفلاک قابل توصیه خواهد بود، در حالی که تراکم 100 قطعه میگو در متر مکعب می تواند برای تولید میگو به منظور عرضه به بازار مفید باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.