شناسایی مضامین مربیگری ورزش ایران

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تایید مضامین مربیگری ورزش با استفاده از رویکرد آمیخته بود. مشارکت-کنندگان بخش کیفی شامل بیست نفر از مربیان و ورزشکاران بودند که معیارهای خاص پژوهش را داشتند، به صورت هدفمند برای مصاحبه های عمیق انتخاب شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شد. در مرحله کمی با استفاده از داده های مرحله کیفی پرسشنامه ای تهیه و پس از اخذ تایید روایی محتوایی متخصصان توسط 380 پاسخگو کامل شد. نتایج مدل معادلات ساختاری، کلیه مضامین را تایید کرد. سه مضمون پایه به ترتیب شامل بین فردی، درون فردی و محیطی بود. مضامین بین فردی شامل مدیریت (سازماندهی، به کارگیری، هدایت، برنامه ریزی، ارزیابی)، مهارت های مربیگری (انسانی-ارتباطاتی، فنی-آموزشی، ادراکی-رهبری و سیاسی)، رفتار مربیگری (هدایتی-اجتماعی، حمایتی-فرهنگی، رفتارهای ویژه)، روابط اجتماعی (با همکاران، ذی نفعان، ورزشکاران، رسانه ها) و بود. مضامین درون فردی شامل ویژگی های فردی (روانی، اخلاقی، شخصی)، فلسفه (تفکر هنرمندانه، عشق به کار، باورها و ارزش های مرکزی)، دانش مربیگری (قابلیت انتقال دانش؛ تیوریک، عملی) و تمایل به رشد و تعالی (یادگیری مداوم، داشتن روحیه پژوهشگری، کارآموزی) بود. مضمون محیطی شامل ایفای نقش (الگو، تخصص گرایی، معلمی)، موقعیت مسابقه (تاکتیک، راهبرد، آمادگی لجستیک برای مسابقه، تنتیجه گرایی)، موقعیت تمرین (آموزش تاکتیک، آموزش تکنیک، افزایش آمادگی جسمانی)، و شرایط محیطی (هدف ورزش، محیط ورزش، شاگردان) بود. یافته ها نشان داد علاوه بر مواردی که به فرد مربی مرتبط است، آنها نقش ها، وظایف و فعالیت های متعدد و متفاوتی دارند پس نیاز دارند همانند یک رهبر ارکستر، از دانش و هنر خود برای بسترسازی مولفه های مورد نیاز برای هر موقعیت خاص استفاده نماید.