بررسی عوارض حاد حین جایگذاری کاتترهای موقت همودیالیز

گذاشتن کاتترهای موقت می تواند نجات دهنده جان یک بیمار نیازمند به همودیالیز اورژانس باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز عوارض حاد در زمان جایگذاری کاتترهای موقت در بخش نفرولوژی بیمارستان گلستان اهواز می باشد. جهت 670 بیماری که نیاز به همودیالیز اورژانس داشتند و راه مناسبی جهت انجام آن وجود نداشت، 800 مورد کاتتر موقت جایگذاری شد. اکثر این بیماران افرادی بودند که جدیدا تشخیص نارسایی مزمن انتهایی کلیه داشته و با علائم اورمی مراجعه کرده و راه دائمی برای همودیالیز نداشتند. سایر موارد شامل بیماران با نارسایی حاد کلیه، بیماران پیوندی با عدم کارکرد اولیه کلیه پیوندی، بیماران دچار مسمومیت های مختلف و نهایتا موارد معدودی بیماران نیازمند به پلاسما فرزیس یا تغذیه وریدی بوند. 580 کاتتر در ورید ساب کلاوین و 150 کاتتر در ورید انترنال جوگولار و 70 مورد در ورید فمورال جایگذاری شد. از تعداد 670 بیمار 400 مرد و 270 زن بودند محدوده سنی بیماران از 4 سال تا 91 سال(متوسط سنی 49 سال) بود. یک بیمار فوت کرد که علت مرگ هموتوراکس وسیع بود. یازده بیمار دچار پنوموتوراکس شدند که 2 نفر با درمان کونزرواتیو کنترل شده و مابقی نیازمند چست تیوپ شدند. شش بیمار دیگر هموتوراکس پیدا کردند که با چست تیوپ کنترل شدند. دو بیمار هموپتزی شدید پیدا کرده که با درمان کنزورواتیو کنترل شد. در 160 مورد پونکسیون شریانی اتفاق افتاد که در 6 مورد هماتوم قابل توجه ایجاد شد. 1 مورد هماتوم تخلیه شد و مابقی با درمان کونزواتیو کنترل شدند. 1 مورد آریتمی بطنی به صورت تاکی کاردی داشت که با درمان دارویی کنترل شد. 60 بیمار از درد محل پونکسیون شاکی بودند که تماما با مسکن کنترل شد. عوارض مهم شامل هموتوراکس و پنوموتوراکس در بیمارانی دیده شد که عمدتا جهت آنها کاتتر ساب کلاوین جایگذاری شده بود. گر چه کاتترهای موقت همودیالیز نجات دهنده جان بیمار هستند ولی می تواند همراه با مرگ و میر به خصوص موربیدیتی باشند. توصیه می شود جهت کاهش عوارض حاد و درمان مناسب آنها آموزش کافی و مناسب به دستیاران جهت جایگذاری و تشخیص عوارض داده شود. کاتترها توسط افراد مجرب کار گذاشته شوند و با توجه به عوارض کمتر کاتترهای انترنال جوگولار از این روش بیشتر استفاده گردد.