مطالعه تطبیقی قلمرو مسئولیت مدنی سرپرست صغیر در حقوق ایران، انگلیس و فرانسه

اصل شخصی بودن مسیولیت، مورد قبول شرع و نظامهای حقوقی مختلف میباشد. لذا، هیچ کس بار گناه دیگری را نمیتواند به دوش بکشد و این اصل در قانون مسیولیت مدنی حاکم است. بنابراین با تحول زندگی اجتماعی بشر و توسعه تمدن و شهرنشینی و دور شدن از زندگی قبیلهای اصل جمعی بودن مسیولیت مدنی متزلزل شده است و کسی که باعث ضرر و آسیبی به دیگری بشود خودش باید ضرر را جبران کند. در حقوق ایران، انگلیس و فرانسه مسیولیت مدنی ناشی از فعل زیان بار صغیر از مصادیق مسیولیت ناشی از فعل غیر به حساب میآید. لذا، در حقوق ایران کسانی که نگهداری، مواظبت و یا تربیت صغیر را بر عهده دارند، در صورتی که در این تکلیف کوتاهی نمایند و بر اثر آن، صغیر به دیگری ضرری برساند، به موجب ماده 7 قانون مسیولیت مدنی مقصر میباشند و آنها ملزم به جبران خسارت وارده خواهند بود و در صورتی که وی کوتاهی نکرده باشد مطابق ماده 1216 قانون مدنی مورد بررسی قرار میگیرد. این قاعده، استثنایی از اصل شخصی بودن مسیولیت مدنی میباشد. بنابراین هدف مسیولیت مدنی در هر سه کشور جبران خسارات زیان دیده است؛ در صورتی که شرایط و ارکان مسیولیت مدنی صغیر جمع باشد، زیان دیده حق دارد جبران خساراتی را که به او وارد شده است از سرپرست بخواهد. سرپرست صغیر مانند هر مسیول مدنی دیگر، تنها نسبت به خسارات قابل انتساب به خود که ناشی از فعل صغیر باشد مسیولیت دارد.