شناسایی و مدل سازی متغیرهای پنهان فردی موثر در انتخاب شیوه حمل و نقل ریلی درون شهری

امروزه توسعه شهرنشینی و روند افزایش جمعیت در شهرها و وابستگی روزافزون شهروندان به خودروی شخصی، موجب بروز مشکلات عدیده ای مانند ازدحام در آمدوشد، افزایش تصادفات و آلودگی های زیست محیطی شده است. یکی از اساسی ترین راهکارهای پیشنهادی حل مشکل ازدحام و آلودگی هوا در جهان استفاده از قطار شهری به عنوان یکی از وسایل حمل ونقل عمومی است. به منظور بهره مندی هرچه بیشتر از مزایای این شیوه سفر، شناخت عوامل موثر بر انتخاب آن ضروری است. در مطالعه حاضر از نظریه تمایل رفتاری و با استفاده از اطلاعات 260 پرسشنامه توزیع شده میان استفاده کنندگان از خط 2 قطار شهری تهران (صادقیه- فرهنگسرا) و به کار گیری روش معادلات ساختاری به شناسایی عوامل نهان موثر بر انتخاب سیستم حمل و نقل ریلی شهری تهران، مبادرت می شود. نتایج حاکی از اثرگذاری مثبت چهار متغیر نهان کیفیت خدمت دهی، ارزش درک شده، درگیری و رضایت بر تمایل رفتاری است. بدان معنا که با افزایش هریک از این متغیرها، تمایل رفتاری افراد به استفاده از خط 2 قطار شهری تهران افزایش می یابد. از میان متغیرهای یادشده، درگیری بیشترین و ارزش درک شده کمترین تاثیر را بر تمایل رفتاری دارد. نتایج این پژوهش می تواند مورداستفاده سیاست گذاران حمل و نقل به منظور ترغیب هرچه بیشتر افراد به استفاده از قطار شهری و بهره گیری از مزایای آن قرار گیرد.