نمک زدایی بیولوژیکی آب شور و دریا با استفاده از جلبک های دونالیلاسالینا و کلرلاولگاریس

بحران آب ازجمله چالش های مهم زیست محیطی است. با توجه به مسیله کم آبی نمک زدایی ارزان تر و سریع تر از آب دریاها، به منظور تامین آب مصرفی، اهمیت روز افزونی پیداکرده است. نمک زدایی با استفاده از روش های بیولوژیکی، شامل استفاده از گونه های مختلف گیاهان، میکرو ارگانیسم ها، جلبک ها و یا تلفیقی از آن ها است که می تواند در کاهش شوری آب موثر باشد. تحقیق حاضر باهدف بررسی نمک زدایی آب های شوربا استفاده از جلبک های دریایی انجام شد. تحقیق حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد، آزمون تجزیه واریانس دو طرفه ANOVA با دو تیمار اصلی شامل دو نوع جلبک (دونالیلاسالینا و کلرلاولگاریس) و دو تیمار فرعی شامل 2 سطح شوری (50 و 70 میلی زیمنس بر سانتی متر) در سه تکرار انجام شد. آزمایش در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی انجام و در دوره انکوباسیون، هدایت الکتریکی هرروز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد میزان جذب کلر، سدیم و بیکربنات در جلبک های دونالیلاسالینا و کلرلاولگاریس تفاوت معنی داری دارد، بالاترین مقدار جذب نمک در غلظت 50 میلی زیمنس بر سانتی متر در جلبک کلرلاولگاریس با میزان 66/32 درصد کاهش شوری بود. بر اساس نتایج تحقیق به نظر می رسد که کاهش جذب نمک در جلبک ها با استفاده از نمک در سوخت وساز جلبک و رشد و تکثیر آن ها است و در حقیقت، یک روش موثر برای از بین بردن شوری است.