اثر آستاگزانتین بر آسیب القاء شده توسط کلرید کادمیوم در بیضهء موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار

نقش حفاظتی آستاگزانتین بر سلامتی انسان، از جمله پیشگیری از بیماری های قلبی- عروقی و جلوگیری از روند پیرشدن سلول ها، اشاره به خاصیت آنتی اکسیدانی بسیار قوی این ماده دارد. کادمیوم یکی از آلاینده های موجود در اکوسیستم ها است. این فلز سنگین به عنوان یک توکسین بر سیستم تولیدمثل اثر گذاشته و سبب تخریب روند اسپرماتوژنز در بافت بیضه می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر آستاگزانتین بر آسیب بیضه ای القاءشده توسط کلرید کادمیوم در موش صحرایی بود. بدین منظور، تعداد 45 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به 9 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل سالم هیچ گونه تیماری دریافت نکرد. گروه شاهد، سرم فیزیولوژی، گروه کنترل نابارور، کلرید کادمیوم (به میزان 1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن) به صورت تزریق درون صفاقی، 3 گروه آستاگزانتین را با دوزهای 5، 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن و 3 گروه هم همزمان کلرید کادمیوم و آستاگزانتین را با دوزهای 5، 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ دریافت کردند. از هموژنات بافت بیضه جهت سنجش پارامترهای استرس اکسیداتیو، به عنوان نمونه های آزمون استفاده شد. پارامترهای مورد نظر به روش فتومتریک با دستگاه الایزا ریدر و میکروپلیت ریدر بررسی شد. آستاگزانتین با مقادیر 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن، موجب افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز و همچنین کاهش میزان مالون دی آلدیید شد (001/0˂p). بنابراین، آستاگزانتین احتمالا به عنوان یک آنتی اکسیدان در محافظت از بیضه موش صحرایی در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از کلرید کادمیوم عمل می کند.