تعهدگریزی اخلاقی در پزشکی و پرستاری: مروری روایتی

 تعهدگریزی اخلاقی شامل سازوکارهایی شناختی است که هنگام انجام اعمال غیر اخلاقی و یا تصمیم به عدم انجام اعمال اخلاقی، در ذهن فرد شکل گرفته و در بروز رفتاهای غیر اخلاقی یا عدم انجام رفتارهای اخلاقی تاثیر دارد. پژوهش حاضر به مرور روایتی تحقیقاتی می‌پردازد که نقش این متغیر در موقعیت‌های پزشکی و پرستاری را بررسی کرده‌اند.

 از طریق پایگاه‌های داده Google Scholar، Pubmed و همچنین با مراجعه به قسمت جستجوی تارنمای مجلات مرتبط با اخلاق پزشکی و پرستاری، واژه کلیدی Moral Disengagement در کنار Medical Ethics و Nursing Ethics جستجو شد و مقالاتی که تا سال 2022 تعهدگریزی اخلاقی را در پزشکی و پرستاری بررسی کرده بودند، بازبینی شد.

ملاحظات اخلاقی:

 نتایج پژوهش‌ها بدون سوگیری و با رعایت امانتداری در گزارش محتوای مقالات، ذکر شد.

یافته‌ها:

 مرور مطالعات نشان داد تعهدگریزی اخلاقی در بین پزشکان و پرستاران رایج بود. تعهدگریزی اخلاقی با کاهش استدلال‌ها، رفتارها و صفات اخلاقی و افزایش رفتارهای غیر اخلاقی و غیر مولد پزشکان و پرستاران همراه بود، به علاوه این سازوکارها در محیط‌های درمانی با استرس و احساس بی‌عدالتی بیشتر و همچنین قدرت بالاتر افزایش یافته و در شرایط مدیریتی به شکل رهبری اخلاقی کاهش می‌یافت. این سازوکارها در پزشکان و پرستارانی با استرس، نااستواری خلق، عاطفه منفی و همچنین میل به قدرت، بیشتر بود.

نتیجه‌گیری: 

با توجه به قابل اصلاح‌بودن تعهدگریزی اخلاقی از طریق برخی مداخلات آموزشی، لازم است با اضافه‌کردن برخی دروس یا دوره‌های آموزشی به آشناسازی و کاهش سازوکارهای تعهدگریزی اخلاقی در دوره‌های تحصیلی و ضمن خدمت پزشکان و پرستاران مبادرت ورزید، به علاوه با توجه به نقش متغیرهایی چون استرس کاری، بی‌عدالتی ادراک شده و داشتن قدرت بی‌‌حد ‌و حصر، شاید بتوان با اعمال برخی اصلاحات مدیریتی چون اعمال رهبری اخلاقی، متغیرهای فوق و به تبع آن تعهدگریزی اخلاقی را کاهش داد.