بازسازی معنایی تفسیر مردم محلی از تاثیر تغییرات گردشگری در توسعه فرهنگی اقتصادی جامعه بومی شرق استان گلستان: ارائه نظریه‏ ای داده‏ بنیاد

در تعاریفی که از گردشگری بیان شده است، مطالعه و شناخت بشر در کانون توجه آن قرار دارد و بیشتر پژوهش ‏های انسان‏ شناسان درباره نوع بشر به فرهنگ باز می‏گردد. اگر فرهنگ را هر صورتی از رفتار اکتسابی و غیرغریزی درنظر بگیریم، این مقاله به توصیف و تبیین این رفتار در قلمرو پژوهش در مواجهه با موضوع پژوهش با تمام تاثیرات فرهنگی و اقتصادی می ‏پردازد. بررسی سیر تغییرات گردشگری در نیم سده اخیر و بازسازی معنایی آن و تغییرات حاصل از رواج گردشگری در حوزه ‏های ذکرشده، مسیله مهم و ضرورت انجام این پژوهش است که نیازمند پشتوانه نظری قوی و مبتنی بر اتخاذ رویکردی پارادایم تفسیرگرایی است که در آن از رویکرد امیک استفاده می‏شود و بدین‏وسیله کمک می‏ کند تا نحوه درک و تفسیر مردم سرزمین موردمطالعه از تاثیرات گردشگری در توسعه جامعه محلی بررسی شود. پژوهش با روش کیفی انجام شده و از رویکرد مردم‏نگاری به‏منزله روش عملیاتی پژوهش و از رویکرد نظریه زمینه‏ای به ‏منزله روش تحلیل داده ‏ها استفاده شده است. یافته‏ ها در قالب هفت مقوله عمده و یک مقوله هسته، یعنی رویکرد موثر به گردشگری پایدار، بیان می ‏شود. بر اساس این مقوله، حوزه‏ هایی از گردشگری در قلمرو پژوهش از حالت انبوه خارج شده و در مسیر نیل به وضعیت گردشگری پایدار است.