تاثیر دی آلیل سولفید بر اختلال حاد کلیه القا شده با لیپوپلی ساکارید در موش کوچک آزمایشگاهی

دی آلیل سولفید یکی از ترکیبات ارگانوسولفور گرفته شده از سیر است که اثرات آنتی اکسیدانی و محافظتی متعددی دارد. لیپوپلی ساکارید جزء غشای بیرونی باکتری های گرم منفی است که برای ایجاد مدل حیوانی آسیب حاد کلیه استفاده می شود. لیپوپلی ساکارید با القای واکنش های استرس اکسیداتیو موجب آسیب کلیوی می گردد. با توجه به نقش استرس اکسیداتیو در بروز آسیب حاد کلیه ناشی از سپتی سمی، هدف از این مطالعه تعیین اثر دی آلیل سولفید بر اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلی ساکارید بود.

مواد و روش کار: 

در این مطالعه تجربی، 32 سر موش نر نژاد C57BL/6 به طور تصادفی به 4 گروه کنترل، لیپوپلی ساکارید و دو گروه لیپوپلی ساکارید تحت درمان با دی آلیل سولفید (دوز های 50 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. در مورد دو گروه تحت درمان با دی آلیل سولفید، تجویز دی آلیل سولفید، تک دوز و به صورت خوراکی یک ساعت قبل تزریق لیپوپلی ساکارید بود. آسیب حاد کلیه با تزریق تک دوز داخل صفاقی لیپوپلی ساکارید 10 میلی گرم بر کیلوگرم ایجاد شد. 24 ساعت پس از تزریق لیپوپلی ساکارید، نمونه های خون از قلب برای آنالیز نیتروژن اوره خون و کراتینین جمع آوری شدند. همچنین هموژنه بافت کلیه برای اندازه گیری شاخص های استرس اکسیداتیو شامل مالون دی آلدیید (MDA)، نیتریت و کاتالاز تهیه شد.

یافته ها:

 در مقایسه با گروه لیپوپلی ساکارید، تزریق دی آلیل سولفید در دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنی دار MDA شد ولی کاهش نیتریت و افزایش کاتالاز معنی دار نبودند. همچنین در راستای بهبود عملکرد کلیه، میزان اوره و کراتینین را در مقایسه با گروه لیپوپلی ساکارید به طور معناداری کاهش داد.

نتیجه گیری: 

دی آلیل سولفید می تواند اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلی ساکارید را بهبود بخشد که اثرات سودمند آن بواسطه کاهش استرس اکسیداتیو و احتمالا افزایش سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی است.