از قراردادهای کوتاه مدت به قراردادهای بلندمدت تر: عوامل موثر بر مشارکت در اجاره های بلندمدت تر در شهرستان رزن، ایران

اجاره کوتاه‏مدت اراضی کشاورزی، با وجود برخی منافع، پیامدهای منفی از جمله، استفاده بی‏رویه از آب، آفتکش‏ها و کودهای شیمیایی و درنتیجه تخریب اراضی به دنبال داشته‏ است. چرا مالکان اراضی کشاورزی، عمدتا در قالب قراردادهای اجاره کوتاه‏مدت، اراضی خود را اجاره می‏دهند و قراردادهای بلندمدت‏تر رواج چندانی ندارد؛ با وجود اینکه قراردادهای بلندمدت‏تر، سبب تشویق به سرمایه‏ گذاری بیشتر و استفاده پایدارتر از اراضی کشاورزی می‏شود. تحقیق حاضر بر اساس جهان‏بینی پسااثبات‏گرایی، رهیافت کمی و راهبرد پیمایشی را به منظور واکاوی عوامل موثر بر مشارکت مالکان اراضی کشاورزی در بازارهای اجاره بلندمدت‏تر اتخاذ کرده است. با استفاده از نمونه ‏گیری چندمرحله‏ای، 250 نفر از بین مالکان اراضی کشاورزی شهرستان رزن که در پنج سال گذشته حداقل یکبار زمین خود را اجاره داده بودند، انتخاب شد. این مطالعه نشان داد انگیزه ‏های مالکان در اجاره اراضی خود با توجه به محل سکونت (شهر/روستا) متفاوت است. موانع و عوامل پیشران شناسایی‏شده که نیازمند توجه در سیاست‏گذاری هستند، عمدتا بر موضوعات امنیت حقوق مالکیت اراضی کشاورزی، صلاحیت اجاره‏کاران و روابط خویشاوندی با اجاره‏کاران، ریسک بالا و میزان سوددهی فعالیت‏ های کشاورزی و محدودیت سرمایه در نواحی روستایی متمرکز هستند.