تاثیر مرشدیت و جذابیت سازمانی بر بهره وری نیروی انسانی: نقش میانجی شادی کارکنان و تعدیل گری تعادل کار و زندگی

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مرشدیت و جذابیت سازمانی بر بهره وری نیروی انسانی با نقش میانجی شادی کارکنان و تعدیل گری تعادل کار و زندگی در مرکز بهداشت شهرستان تبریز می باشد. این مطالعه به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی و از نظر راهبرد، پیمایشی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش، کارکنان مرکز بهداشت شهرستان تبریز به تعداد 1200 نفر می باشد. حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران 291 نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد جاتمیکو (2004) برای متغیرجذابیت سازمانی، پرسشنامه هرسی و گلد اسمیت (2003) برای متغیر بهره وری نیروی انسانی، پرسشنامه تیوس و همکاران (2014) برای متغیر شادی کارکنان، پرسشنامه وونگ وکو (2009) برای متغیر تعادل کار و زندگی و پرسشنامه قلی پور و همکاران (2010) برای متغیر مرشدیت سازمانی که دارای روایی و پایایی مناسب می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Smart Pls استفاده شد. مطابق نتایج پژوهش، مرشدیت و جذابیت سازمانی هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم و با میانجی شادی کارکنان بر بهره وری نیروی انسانی تاثیر دارد. همچنین تعادل کار و زندگی تاثیر جذابیت سازمانی بر بهره وری نیروی انسانی را تعدیل می کند و نقش تعدیل گری تعادل کار و زندگی در تاثیر مرشدیت سازمانی بر بهره وری نیروی انسانی تایید نشد. با توجه به نتایج پژوهش با ایجاد برنامه های موثر مرشدیت و جذابیت سازمانی و تعادل کار و زندگی، می توان گامی موثر در جهت افزایش بهره وری نیروی انسانی برداشت.