برهم کنش علف کش های پرتیلاکلر و بن سولفورون متیل در کنترل علف های هرز شالیزار

علف های هرزآن هامکارایی علف کش های پرتیلاکلر از علف کش های کلرواستامیدی بازدارنده سنتز چربی و بن سولفورون از سولفونیل اوره های بازدارنده سنتز آنزیم استولاکتات سینتاز به صورت انفرادی و نیز برهمکنش آن ها در صورت اختلاط در دز های صفر، 25، 50، 75، 100 و 125 درصد دز توصیه شده در کنترل سوروف و پیزور بررسی شد. نتایج نشان داد که کنترل علف های هرز در تیمار با دزهای مختلف دو علف کش با مدل دز-پاسخ لوجستیک قابل بیان بود (R2≥95%). دز لازم برای 50 درصد کاهش زیست توده سوروف (ED50) در تیمار با پرتیلاکلر و بن سولفورون، به ترتیب 1/17 و 7/24 درصد دز توصیه شده و برای پیزور، 3/32  و 4/26 درصد دز توصیه شده بود که بیانگر کارایی بیشتر پرتیلاکلر در کنترل سوروف و بن سولفورون در کنترل پیزور بود، درحالی که پرتیلاکلر، کنترل کامل سوروف را موجب شد، اما هیچیک از علف کش ها تا 125 درصد دز توصیه شده، قادر به کنترل کامل پیزور نبودند. مطابق مدل دز-پاسخ لجستیک برازش شده (R2≥95%) با اختلاط دز توصیه شده بن سولفورون با 75 درصد پرتیلاکلر و نیز دز توصیه شده پرتیلاکلر با 25 درصد بن سولفورون، کنترل 100 درصد پیزور را به دنبال داشت. امروزه جگن ها فراوانترین و متنوع ترین علف های هرز مزارع برنج هستند و مطابق نتایج این تحقیق برای کنترل علف هرز شاخص این گروه یعنی پیزور، اختلاط علف کش ها ضروری است. با اختلاط دو علف کش پرتیلاکلر و بن سولفورون، کنترل دو علف هرز کلیدی شالیزار یعنی پیزور و سوروف با دز کمتری از این علف کش ها میسر است که نیازمند بررسی های بیشتر در شرایط مزرعه ای برای تعیین دز مناسب است.