بررسی اثرات سرریز فضایی ناامنی بر جذب گردشگر در استان های ایران

یکی از تاثیرگذارترین عوامل در رونق گردشگری، امنیت مقاصد گردشگری و همچنین امنیت مناطق مجاور مقاصد گردشگری است. بر این اساس در این مطالعه تاثیر ناامنی مقاصد گردشگری و مناطق مجاور آنها بر تعداد گردشگر در بین استان های کشور با رویکرد اقتصاد سنجی فضایی مورد بررسی قرار گرفت. شاخص ناامنی در این مطالعه به صورت یک شاخص ترکیبی براساس رویکرد مولفه های اصلی و با استفاده از داده های قتل، نزاع و درگیری، شرارت، زورگیری و باجگیری، چاقو و قمه کشی و خودکشی های استان ها بدست آمده است. همچنین  وابستگی فضایی مثبت بین استان ها براساس نتایج حاصل از آزمون های تشخیصی، مورد تایید قرار گرفته و مدل تحقیق در چارچوب داده های تابلویی فضایی پویا  براساس تخمین زن دوربین فضایی طی دوره 1396-1390 برآورد گردیده است.نتایج حاصل از برآورد مدل حاکی از آن بود که افزایش ناامنی در یک منطقه علاوه بر اینکه موجب کاهش تعداد گردشگر آن منطقه می شود (اثرات مستقیم)  بلکه تعداد گردشگران مناطق مجاور را نیز به طور معنی داری کاهش می دهد (اثرات سرریز فضایی). در ادامه تحلیل نتایج نشان داد که اثرات فضایی شاخص نا امنی بزرگتر از اثرات مستقیم آن است به این معنی که افزایش نا امنی در یک استان بیش از آنکه تعداد گردشگران آن استان را کاهش دهد، موجب کاهش تعداد گردشگران استان های مجاور می شود. همچنین براساس نتایج بدست آمده علاوه بر ناامنی، تعداد پزشک متخصص، تعداد مراکز فرهنگی و همچنین شاخص فن آوری اطلاعات و ارتباطات به ترتیب بیشترین تاثیر را برجذب گردشگر استان ها داشتند