بررسی و تحلیل راه های رسیدن به سلامت معنوی در دعای کمیل؛ با رویکرد به کارگفتهای اظهاری، ترغیبی و عاطفی از جان سرل

دعای کمیل به عنوان یکی از دعاهای مطرح در فرهنگ اسلامی، موضوعات مختلفی را دربر میگیرد. یکی از ویژگیهای بارز این نیایش، توجه به عواملی است که سلامت معنوی آدمی را به خطر میاندازد. از سوی دیگر، دعاگو سعی کرده است در مسیری گام بردارد که منجر به خروج از بزه های مرتبط با مسایل معرفتشناسانه شود. در فرازهای گوناگون این دعا، کنشهای گفتاری موجب اثرگذاری بیشتر کلام بر مخاطب میشود. در این مقاله، با استناد به منابع کتابخانه ای و روش توصیفی- تحلیلی، راهکارهای ارایهشده در دعای کمیل با رویکرد به کارگفتهای اظهاری، ترغیبی و عاطفی از جان سرل بررسی میشود. نتایج تحقیق نشان میدهد که دعاگو در غالب موارد از کارگفتهای عاطفی و ترغیبی استفاده کرده است که این امر با توجه به دعایی بودن متن مورد بررسی، بدیهی میباشد. همچنین، کنشهای عاطفی نشان میدهد که دعاگو خود را در موضع ضعف قرار داده و از خداوند درخواست یاری کرده است. افزون بر این، درخواستهای پیاپی از حق تعالی بیان میدارد که دعاگو سلامت معنوی خود را در معرض خطر دیده و برای برونرفت از این شرایط، از نیرویی برتر که خداوند است، تقاضای کمکرسانی کرده است. نبود وجه دستوری در کنش ترغیبی نشان از شکلگیری روابط میان خالق و مخلوق بر اساس اصل اطاعتپذیری دارد. کنش اظهاری نیز، مبین صحت گزاره هایی است که دعاگو در ارتباط با ابعاد گوناگون باری تعالی ذکر میکند.