تاثیر تحریک حسی دیانگ بر سطح هوشیاری، درد و بی قراری بیماران تحت تهویه مکانیکی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

درد و بی قراری یکی از مشکلات شایع در بخش مراقبت های ویژه است. تحریکات حسی یکی از روش های غیر دارویی کنترل درد محسوب می شوند. تحریک حسی دیانگ بر اساس جدول دیانگ شامل تحریک حس بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه و حرکتی است. در این مطالعه تاثیر تحریک حسی دیانگ بر سطح هوشیاری، میزان درد و بی قراری بیماران بیهوش مورد بررسی قرار گرفت.

این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی روی 60 بیمار تحت ونتیلاتور در دو گروه انجام شد. گروه مداخله تحریک حسی دیانگ را دریافت کرد. تحریکات حسی توسط پژوهشگر یک نوبت در عصر و یک نوبت دیگر در شب به مدت یک ساعت در شش روز متمادی انجام شد. 15 دقیقه بعد از انجام تحریکات حسی سطح هوشیاری بیماران با استفاده از مقیاس GCS (مقیاس کمای گلاسکو)، درد با مقیاس BPS (معیار رفتاری درد) و بی قراری با مقیاس Rass (معیار آرامش و بی قراری ریچموند)  اندازه گیری شد.

میانگین سطح هوشیاری بیماران دو گروه قبل از انجام مداخله زیر 7 بوده است. میانگین شدت درد (0/684= p) و بی قراری (0/739 =p) شرکت کنندگان دو گروه قبل از انجام مداخله اختلاف معناداری را نشان نداد. بعد از انجام تحریکات حسی از روز دوم سطح هوشیاری بیماران گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (0/016 =p) اما از نظر شدت درد و بی قراری در تمام روزهای مداخله، اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (0/05 >p).

نتیجه گیری:

 تحریک حسی دیانگ می تواند باعث افزایش سطح هوشیاری شود؛ لذا این تحریکات برای بیماران تحت ونتیلاتور می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.