معنای توسعه شهری در میان مدیران و سیاست گذاران شهر (مطالعه موردی: کلان شهر رشت)
شهر به مثابه یک تشکیلات بسیار پیچیده و متغیر، دارای فضایی مبهم و بی ثبات است. این وضعیت از طریق مدیریت شهری به شکل مستمر کنترل و پایش می شود تا پیرامون شهرها را در یک وضعیت متعادل و پایداری قرار دهد، در این میان برداشت های شخصی مدیران و سیاست گذاران شهری در سیاست ها، برنامه ها و اقدامات کلان شهری نقش موثری را ایفا می کند این پژوهش درصدد است تا با روش پدیدارشناختی از تجارب زیسته مسیولین شهری در جهت فهم معنای توسعه شهر به عنوان شاخصی برای ارزیابی و نظارت بر عملکرد وضعیت شهری ارایه دهد، بدین منظور فرایند مصاحبه عمیق تا اشباع نظری به 26 نفر از مدیران و سیاست گذاران رسید که از طریق نرم افزار MAXQDA 2020 تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که مدیران و سیاست گذاران شهری فهم معنای توسعه در فضاهای پیرامونی شهر را به مولفه های دولت محوری، پایدار محوری، جمع محوری و تعهد محوری گره می زنند؛ از دیدگاه مدیران و سیاست گذاران توجه به مناطق حاشیه شهر از طریق مولفه های اشاره شده منجر به از بین رفتن حاشیه سازی در مناطق پیرامونی شهر خواهد شد. همچنین چرخش مولفه های میانی از طریق یک بسط تیوریک ساختار فهم تک ساحتی از پیرامون بر پایه این پژوهش شناسایی و تنظیم شد. با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود مدیریت مشارکت گرا برای محیط های سازمانی و طرح های شهری نوسازی محله محور مبتنی بر نقش شهروندمداری در دستور کار قرار گیرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.