بیومولکولی به نام سسترین

سسترین ها (Sesns)، پروتیین های متابولیک القاء کننده استرس بسیار حفاظت شده، برای محافظت از ارگانیسم ها در برابر محرک های مضر مختلف از جمله آسیب DNA، استرس اکسیداتیو، استرس شبکه آندوپلاسمی (ER) و هیپوکسی شناخته شده اند. سسترین ها متابولیسم را عمدتا از طریق فعال ‌سازی پروتیین کیناز وابسته به AMP (AMPK) و مهار هدف پستانداران کمپلکس راپامایسین 1 (mTORC1) تنظیم می ‌کند. سسترین ها همچنین نقش محوری در فعال سازی اتوفاژی و مهار آپوپتوز در سلول های طبیعی ایفا می کند، در حالی که برعکس آپوپتوز را در سلول های سرطانی ترویج می کند. عملکرد سسترین ها در بیماری هایی مانند اختلالات متابولیک، بیماری های عصبی، بیماری های قلبی عروقی و سرطان به طور گسترده در دهه های گذشته مورد بررسی قرار گرفته است. با این حال، تعداد محدودی از بررسی ‌ها وجود دارد که عملکردهای سسترین ها را در فرآیندهای پاتوفیزیولوژیک بیماری‌ های انسانی، به ‌ویژه بیماری‌ های سیستم اسکلتی عضلانی خلاصه کرده ‌اند. به همین دلیل برای بهبود کیفیت زندگی، اندازگیری سطوح پلاسمایی Sesn1، Sesn2 و Sesn3 با کیت های ELISA ضروری است. یکی از اهداف این بررسی، بحث در مورد عملکردهای بیولوژیکی سسترین ها در فرآیند پاتوفیزیولوژیک و فنوتیپ بیماری ها است.