چارچوبی مفهومی برای یادگیری خط مشی در حوزه سلامت

نظام جمهوری اسلامی ایران، همانند سایر سیستم های حکومتی باید برای مسایل مربوط به بهداشت و سلامت، خط مشی ها و استراتژی های کاربردی در دستور کار داشته باشد و از آنجاییکه سلامتی، بهداشت و درمان همواره از اولویت ها و نیازهای اولیه بشر از اوان مدنیت تا کنون بوده و هست، می بایست برنامه های کاربردی که ضامن سلامتی و زندگی بهینه برای  انسان هاست، در دستور کار قرار گیرد. در اواخر سال 2019، دنیا با یک پدیده همه گیر، به نام کرونا مواجه شد که کلیه روابط انسانی، سازمانی و حتی بین المللی را تحت تاثیر خود قرار داد و خط مشی گذاران و تصمیم گیران حوزه سلامت را به چالش کشید، تا برای رفع این معضل فکر چاره ای بیندیشند.

فلذا این پژوهش با هدف ارایه چارچوبی مفهومی برای یادگیری خط مشی در حوزه سلامت انجام شده است، تا درس آموزی های مفیدی برای خط مشی گذاران حوزه سلامت ایجاد کند و در آینده با تجربه اندوزی و الگوگیری از این یادگیری ها، با خط مشی گذاری های برنامه ریزی شده و مبتنی بر خرد جمعی، تضمین سلامت جامعه بشری را تامین کنند.

روش پژوهش: 

روش تحقیق حاضر، روش مطالعه چندموردی بوده که یک روش کیفی است و از استراتژی تحلیل مضمون و نرم افزار Max QDA برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل 12 نفر از خبرگان و خط مشی گذاران حوزه سلامت در وزارت بهداشت بوده که با استفاده از مصاحبه نیمه ساخت یافته و نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی به گردآوری داده ها از آنان مبادرت شد.

پس از گردآوری داده ها و رسیدن به اشباع نظری، تحلیل صورت پذیرفت. با مطالعه داده ها و اطلاعات استخراج شده در نهایت، 431 کد باز/ شناسه، 152 مضمون پایه، 39 مضمون سازمان دهنده و 11 مضمون فراگیر شناسایی شد.

این مضامین و مفاهیم عمدتا از مصاحبه ها و اسناد بالادستی بدست آمدند و بارها توسط محقق بازبینی و اصلاح شد و مضامین مشابه و یکسان در یک دسته قرار گرفته و چارچوب مفهومی ارایه گردید.