مطالعه انتقادی کثرت‏ گرایی و برخی نظریات کثرت‏ گرا در حوزه مبانی فلسفی مسئولیت مدنی

آیا نظریات وحدت‏گرا در حوزه مبانی فلسفی مسیولیت مدنی از قبیل عدالت اصلاحی، عدالت توزیعی و بازدارندگی بهینه می‏‏توانند پاسخگوی تنوع موقعیت‏‏هایی باشند که مسیولیت مدنی امروزه با آن روبروست؟ به‏نظر می‏رسد پاسخ منفی است. نظریات وحدت ‏گرا سعی دارند از دید توصیفی کلیه مقررات حقوق مسیولیت مدنی را مبتنی بر یک منطق واحد نشان دهند و از دید هنجاری تلاش دارند تا سوگیری کلیه قوانین را به‏‏ سمت همان منطق واحد تضمین نمایند. این امر با توجه به موقعیت‏‏ های بسیار متنوعی که حقوق مسیولیت مدنی امروزه باید در آنها اعمال شود، مشکلات عدیده‏‏ای فراروی این نظریات می‏‏نهد، به‏نحوی که اتخاذ رویکرد وحدت‏گرا را عقلا و عملا ممتنع و عمل به کثرت‏گرایی را چاره‏‏ای منحصر نشان می‏‏دهد. در این مقاله ضمن بیان دلایل و مبانی کثرت‏گرایی حقوقی در حوزه مبانی فلسفی مسیولیت مدنی، چهار نظریه عمده از فیلسوفان حقوقی کثرت‏گرا، ابتدا تبیین شده و سپس مورد بررسی انتقادی قرار گرفته است. هرکدام از نظریه ‏های ارای ه‏‏شده ضمن اینکه واجد ارزش ‏‏هایی در راستای نیل به یک نظریه‏ مطلوب کثرت‏گرا بودند، اما دچار برخی ایرادات بعضا بنیادین ‏‏اند که انتخاب آنها را به‏ عنوان یک نظریه منسجم و کارا با دشواری مواجه می‏‏نماید. نویسندگان این مقاله ضمن تایید مبنای کثرت ‏گرایی و پذیرش ایرادات وارد بر رویکردهای کثرت‏گرای موجود، ارایه نظریه کارا و منسجم مبتنی بر کثرت‏ گرایی در حوزه فلسفه مسیولیت مدنی را ناممکن نمی‏‏دانند. نگارندگان در پایان، طرح کلی چنین پیشنهادی را ارایه کرده، تشریح و تبیین آن را به مقاله‏ای دیگر واگذار نموده ‏اند که در آینده نزدیک به جامعه حقوقی کشورمان تقدیم خواهد شد.