اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدنی کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به بیماری کووید 19

با شیوع ویروس کرونا در دنیا، کارکنان فوریت های پزشکی دچار مشکلات جسمی و روانی شده اند که نیاز به مداخلات درمانی داشتند. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدنی کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به بیماری کووید 19 انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با استفاده از تحلیل های آماری پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به کرونا شهر مشهد در سال 1400 بود. از بین این جمعیت، 40 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی با روش قرعه کشی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. درمان مبتنی بر شفقت در قالب 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری فشارسنج جیوه ای ریشتر آلمان با کاف بازویی بود. شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون ازنظر فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدنی موردسنجش قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیری با نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد.

یافته ها:

 طبق نتایج این پژوهش، درمان مبتنی بر شفقت بر میزان فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدنی کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به بیماری کووید 19 تاثیر داشت (01/0 >P). میزان این تاثیر بر اساس مقدار مجذور اتا بر روی فشارخون سیستولیک برابر 32/0، بر روی فشارخون دیاستولیک برابر 51/0، بر روی ضربان قلب برابر 41/0، و بر روی شاخص توده بدنی برابر 35/0 بود.

بحث نتیجه گیری: 

با توجه به تاثیر درمان مبتنی بر شفقت بر میزان فشارخون، ضربان قلب و شاخص توده بدنی کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به بیماری کووید 19، پیشنهاد می گردد مشاوران و درمانگران از رویکرد درمان مبتنی بر شفقت در کاهش مشکلات کارکنان فوریت های پزشکی بهره ببرند.