تشدید فعالیت آلدولاز و گلیکولیز به عنوان اثرات اولیه سیانید هیدروژن در طی شکستن خواب دانه های گردو (Juglans regia)

چینه سرمایی سبب افزایش ظرفیت گلوکونیوژنزی بذر در طی شکستن خواب می شود. سیانید هیدروژن نیز سبب شکستن خواب بذر بسیاری از گونه های علفی شده و در بلند مدت گلوکونیوژنز ذخایر لیپیدی را فعال می کند اما از تاثیرات کوتاه مدت این ماده بر متابولیسم کربوهیدرات ها اطلاع زیادی در دست نیست. بنابراین، به منظور مقایسه اثر چینه سرمایی و سیانید هیدروژن بر شکستن خواب و متابولیسم قند در دانه های گردو آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی انجام شد. دانه های آبنوشی شده گردو تحت تیمار چینه سرمایی قرار گرفته یا با سیانید هیدروژن پیش تیمار شدند و تغییر لیپید، قندکل محلول، قندهای غیراحیایی، نشاسته و فعالیت آنزیم آلدولاز پس از دو و 10 روز از شروع تیمار بررسی و با دانه های شاهد تیمار نشده ای که در دمای 27 درجه سیلیسیوس و برای همان مدت نگهداری شده بودند مقایسه گردید. درصد رویش دانه های گردو در تیمار سیانیدهیدروژن 88% بود درحالیکه در دانه های شاهد این پارامتر 52% بود. دانه های تیمارشده با سیانید هیدروژن قبل از روز دهم دارای سطوح پایین تر قند محلول کل، قندهای غیراحیایی و نشاسته بودند ولی در روز دهم مقدار نشاسته بیشتر و قند محلول کمتر داشتند. بیشترین فعالیت آنزیم آلدولاز نیز در دانه های تیمار سیانید هیدروژن مشاهده شد. شکستن ذخایر لیپیدی در دانه های شاهد و تیمار سیانیدهیدروژن بوقوع پیوست ولی در تیمار چینه سرمایی تا زمان 10 روز قابل تشخیص نبود. احتمالا سیانیدهیدروژن در گام اول سبب تشدید گلیکولیز شده که نشانه آن فعالیت بیشتر آلدولاز و کاهش اولیه کربوهیدرات هاست و در گام بعدی با فعال سازی گلوکونیوژنز لیپیدها سبب بیوسنتز نشاسته و توان افزوده رویش دانه گردو می شود.